پژوهش حاضر طرح واره های ناسازگار اولیه، کیفیت زندگی و احساس تنهایی را در افراد عادی (60=n) و hiv+ (60=n) مقایسه می کند. دو گروه ابتدا پرسشنامه طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) که 15 طرح واره ناسازگار اولیه را مشخص می کند و سپس پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36 (وارووشربون، 1992) و پرسشنامه احساس تنهایی ucla را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تی تست برای گروه های مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین افراد عادی و hiv+ از نظر طرح واره های ناسازگار اولیه، کیفیت زندگی و احساس تنهایی تفاوت معنی داری وجود دارد. افراد hiv+ نسبت به افراد عادی از طرح واره های ناسازگار اولیه بیشتر، کیفیت زندگی، سلامت روانی، سلامت جسمانی، عملکرد جسمانی، سلامت عاطفی پایین تر و احساس تنهایی بیشتر برخوردارند. در این پژوهش نظر یانگ در مورد وجود طرح واره های ناسازگار بیشتر در افراد بیمار و نقش طرح واره های ناسازگار اولیه در ابتلا و تداوم اختلالات تأیید شد. نتیجه گیری: نتایج می تواند در پی ریزی مداخلات به موقع به منظور کاهش اثرات hiv/aids در روابط اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی از اهمیت برخوردار باشد.