چکیده (بخش اول) برای گسترش پلیمرهای فلوئوره با عملکرد بالای دارای حلالیت خوب، پایداری گرمایی بالا، ضریب شکست پایین و ثابت دی الکتریک پایین، در این رساله تهیه و ویژگی های یک سری پلی آمیدهای فلوئوره (9) برپایه مونومر دی آمین دارای گروه های cf3 (7) با دی اسیدهای آروماتیک تجاری گزارش می شود. گروه های حجیم cf3 و نفتیل، پیوندهای انعطاف پذیر اتری و سولفایدی، و نیز تشکیل ساختارهای خمیده به دلیل پیوندهای اورتو، برهمکنش های بین زنجیره پلیمرها را کاهش می دهد و همصفحگی واحدهای آروماتیک را برای کاهش تراکم و بلورینگی مختل می کند. بنابراین، پیش بینی بر این بود که پلیمرهای بدست آمده حلالیت بالا و ثابت های دی الکتریک پایینی داشته باشند. ویسکوزیته ذاتی این پلیمرها در گستره dl/g 93/0-61/0 بود. همه این پلیمرها ماهیت بی شکل داشتند و حلالیت بالایی در حلال های آلی رایج از خود نشان دادند. همچنین، این پلیمرها توانایی تشکیل فیلم های شفاف و انعطاف پذیر را داشتند. دمای انتقال شیشه این پلیمرها در گستره دمایی °c 251-209 بود. دمایی که پلیمر %10 از وزن خود را از دست می دهد برای همه این پلیمرها بالاتر از °c 470 در جو نیتروژن و °c 450 در جو هوا بود. همچنین، این پلی آمیدها ضرایب شکست پایین (58/1-56/1)، شکست مضاعف پایین (0097/0-0055/0) و ثابت دی الکتریک پایینی از خود نشان دادند. چکیده (بخش دوم) هدف اساسی این پژوهش، تهیه لایه های هیدروژلی نازک پاسخگو به گرما و آبدوست و نیز با توانایی الگوپذیری می باشد. بخش عمده این پژوهش با بررسی رفتار تورمی لایه هیدروژلی نازک به وسیله ترکیب spr و ows سر و کار دارد. n- (2- هیدروکسی پروپیل) متاکریل آمید (hpma) (1) به عنوان یک مونومر آبدوست و n-آکریلوئیل گلایسین آمید (naga) (2) به عنوان یک مونومر پاسخگو برای این پژوهش گزینش شدند. پژوهش بر روی بکارگیری کوپلیمرهای hpma به عنوان حاملهای دارو از اوایل دهه هفتاد میلادی آغاز شد. گزینش hpma برای حاملهای دارو تصادفی نبود. برپایه پژوهش های انجام شده بر روی ارتباط بین ساختار پلیمرهای آبدوست و زیست سازگاری آنها، متاکریل آمیدهای n- استخلاف شده به عنوان هدف انتخاب شدند زیرا، استخلاف کربن ? و پیوند آمیدی n- استخلاف شده، پایداری آبکافتی زنجیرهای جانبی را تضمین می کنند.