هدف از پژوهش حاضر مطالعه تأثیر آموزش تحرک و جهتیابی بر عزت نفس و سلامت روانی دانش آموزان نابینای دوره راهنمایی تحصیلی بوده است که به صورت یک تحقیق آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. حجم نمونه مورد بررسی در این پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزان نابینای دختر (13 نفر) و پسر (27نفر) دوره راهنمایی تحصیلی مراکز آموزشی استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی 89-88 بود که این گروه نمونه در دو گروه گواه (20 نفر) و آزمایش (20 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی عزت نفس از پرسشنامه عزت نفس تجدید نظر شده کوپر اسمیت و برای بررسی سلامت روانی از پرسشنامه سلامت عمومی ghq استفاده شد. آموزش تحرک و جهتیابی نیز با استفاده از کتاب و جزوه آموزشی موجود در این زمینه به صورت ده جلسه آموزشی صورت گرفت. برای تحلیل نتایج از آمار توصیفی و سپس تحلیل کو واریانس استفاده شد. نتایج نهایی پس از بررسی آماری نشان داد که برنامه تحرک و جهت یابی موجب افزایش عزت نفس و سلامت روانی گروه آزمایش که این برنامه را دریافت کرده اند در مقایسه با کودکان گروه کنترل شده است. واژه های کلیدی: نابینا- تحرک و جهت یابی- عزت نفس- سلامت روانی-

چکیده پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خط پایه نوروفیدبک با عملکرد اجرایی کودکان با اختلال رفتاری انجام گرفت. روش پژوهش در تحقیق حاضر از نوع همبستگی بوده است تعداد نمونه 60 نفر بوده اند که بصورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری داده ها جهت عملکرد اجرایی آزمون کولیج و آزمون عملکرد پیوسته بود. در این پژوهش از روش های و ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین خط پایه نوروفیدبک و کارکردهای اجرایی (سازماندهی- تصمیم گیری و بازداری) در کودکان ارتباط معنی دار وجود دارد . تحلیل رگرسیون نشان داد که 59 درصد واریانس خط پایه به وسیله متغیرهای پیش بین (سازماندهی ، تصمیم گیری- برنامه ریزی و بازداری) قابل تبیین هستند و برآورد می شود که این متغیرها می توانند تغییرات مربوط به امواج مغزی در کودکان را پیش بینی کنند که نشانگر رابطه مثبت خرده مقیاسهای (سازماندهی، تصمیم گیری – برنامه ریزی و بازداری) با خط پایه نوروفیدبک در کودکان می باشد. کلید واژه : نورو فیدبک – عملکرد اجرایی – اختلال رفتاری

زمینه و هدف:کاشت حلزون تاثیر مثبت چشمگیری بر روی رشد زبان بیانی در کودکان کم شنوای شدید دارد و کارایی گفتار نشانه دار به عنوان یک روش آموزشی در بررسی های متعدد مطالعه شده است.هدف مطالعه اخیر بررسی اثربخشی گفتار نشانه دار به عنوان یک روش آموزشی بر روی بازگویی داستان(که جزء مهارتهای پیچیده تر و مهارتهایی است که دیرتر ایجاد می شوند)در دانش آموزان کم شنوای پیش زبانی است که دیر هنگام کاشت شده اند، می باشد.روش بررسی:این مطالعه مداخله ای آزمایشی،پیش آزمون-پس آزمون بود.روش نمونه از نوع غیر تصادفی و بهره گیری از افراد در دسترس بود. که بر روی 9 دانش آموز کم شنوای پیش زبانی کاشت حلزون شده بین سنین 11 تا 16 سال و 9 ماه انجام شد.و این دانش آموزان به دلیل سن بالای زمان کاشت وکم شنوایی به خوبی به روش های معمول گفتار و زبان پاسخ نداده بودند. روش آموزش داستان گویی با گفتار نشانه دار هفته ای 2 جلسه 1 ساعته برگزار شد.مهارتهای کاربردشناسی آنها با استفاده از آزمون بازگویی داستان یکبار قبل از آموزش گفتار نشانه دار و 2 ماه پس از آموزش گفتار نشانه دار ضبط،تحلیل و امتیازدهی شد.یافته ها:نتایج نشان می دهد که پس از مداخله روش آموزشی گفتار نشانه دار،دانش آموزان در تمام زیر آزمون های بخش بزرگ داستان گویی(حفظ موضوع،توالی وقایع،اطلاعات اصلی) (p<0/01) ودر2زیرآزمون بخش ساختار کوچک(ارجاعاتp<0/05))،طول جمله (p<o/o1)( پیشرفت داشتند ولی در 2 زیرآزمون دیگر ساختار کوچک (حرف ربط و پیچیدگی نحوی) (p>0/05)تفاوت معنا دار نبود.نتایج:نتایج نشان داد که استفاده از گفتار نشانه دار در برنامه توان بخشی کودکان کم شنوای پیش زبانی باکاشت حلزون دیر هنگام می تواند بسیار مفید باشد.