مقدمه : از شایعترین و خطرناک ترین خطرات شغلی پرستاران nsi/si است که از رایج ترین عفونت های خونی منتقله از این راه hbv,hcv,hiv است .هدف این مطالعه ارزیابی اثر آموزش بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی بر دانش و نگرش و رفتارهای پیشگیری از nsi/si است. روش کار : در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 165 پرستار در بیمارستان های علوم پزشکی اراک به طور تصادفی انتخاب شده اند و به 2 گروه شاهد و مداخله تقسیم شده اند ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی و چک لیست رفتاری قبل و بعد از مداخله تکمیل گرد ید جهت گروه مداخله کارگاهی براساس هشدار جهانی و مدل اعتقاد بهداشتی اجرا شد داده ها با آزمون تی تحلیل شد. نتایج : نتایج نشان داد که میانگین نمرات آگاهی مدل اعتقاد بهداشتی غیر از موانع درک شده افزایش معناداری در گروه مداخله داشته است و موانع درک شده با وجود کاهش معنادار نشده است. نمره رفتار افزایش داشته است و میزان nsi کاهش داشته است. نتیجه گیری : برنامه آموزشی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی باعث افزایش آگاهی و اکثر نمرات مدل اعتقاد بهداشتی و همچنین بهبود رفتار و کاهش nsi شده است.

مقدمه : اسهال یکی از شایع ترین عوارض مصرف آنتی بیوتیکها و کلستریدیوم دیفیسیل شایع ترین عامل ایجاد اسهال ناشی از آنتی بیوتیک (aad) می باشد. بروز aad در جهان در حال افزایش است. در این مطالعه، فراوانی کلونیزاسیون کلستریدیوم دیفیسیل و همینطور اسهال ناشی از آن (cdad) در بیمارستان ولیعصر (عج) اراک مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار : این مطالعه یک مطالعه توصیفی کاربردی است که با انتخاب 195 بیمار بخشهای مختلف بیمارستان ولیعصر (عج) اراک به صورت تصادفی ساده و با رعایت معیارهای ورود و خروج انجام شد. از همه بیماران نمونه مدفوع گرفته شد و نمونه ها از نظر توکسین a و b به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات بیماران هم در پرسشنامه ها ثبت گردید. با استفاده از نرم افزارها و تست های آماری ، اطلاعات ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج : در 28 نفر (4/14% از بیماران نتیجه آزمون ارزیابی توکسین کلستریدیوم دیفیسیل مثبت شد که از این تعداد 8 نفر (1/4%) اسهال داشتند. ارتباط میان نتیجه آزمون ارزیابی توکسین کلستریدیوم دیفیسیل با یک سری از پارامترها مورد بررسی قرار گرفت که سن ، بخش بستری ، علت بستری ، بیماریهای زمینه ای و مصرف آنتی بیوتیک ارتباط معنی داری با نتیجه این آزمون نداشتند و فقط ارتباط بین جنسیت و بروز اسهال با نتیجه این آزمون معنی دار بود. در واقع ، کلونیزاسیون کلستریدیوم دیفیسیل در زنان شایع تر از مردان بود و با بروز اسهال هم رابطه مستقیم داشت. بیشترین شیوع cdad در گروه سنی 60-41 سال، در جنس مونث و در بخش سوختگی و کمترین شیوع آن در گروه سنی 40 ? سال، در جنس مذکر و در بخش های جراحی زنان و icu بود. در میان 8 بیماری که cdad داشتند : شایعترین آنتی بیوتیک مصرف شده سفتریاکسون، شایعترین علت بستری پنومونی و شایعترین بیماریهای زمینه ای فشارخون، هایپرلیپیدمی و دیابت ملیتوس بودند. نتیجه گیری : مطالعه ما نشان داد که cdad شیوع بالایی در بیمارستان ها دارد. شیوع cdad در بخشهای مختلف ، متاثر از عواملی مانند شیوع آن در جامعه ، میزان مصرف آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف ، ازدحام بیماران و میزان رعایت استانداردهای بهداشتی است .

مقدمه : معتادان تزریقی در خطر ابتلا به عفونت های بسیاری از جمله ایدز، هپاتیت b و c می باشند و احتمال این عفونت ها در این افراد بسیار بیشتر از جمعیت عمومی است . ابتلا به این بیماری ها علاوه بر آن که در خود افراد معتاد تزریقی باعث مشکل شده و می تواند زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد،به علت احتمال انتقال به سایر افراد و خصوصاٌ افراد خانواده و افراد در تماس خانگی با مبتلایان حایز اهمیت است.هدف این مطالعه تعیین ریسک فاکتورهای هپاتیت b، هپاتیت cو ایدز در معتادان تزریقی شهرستان اراک می باشد. روش کار : در این مطالعه مقطعی(cross sectional )، 100 فرد معتاد تزریقی مورد بررسی قرار گرفتند و پس از کسب رضایت آگاهانه و کتبی و پرسشنامه ای مشتمل بر عوامل دموگرافیک و ریسک فاکتورهای ابتلا به هپاتیت b، c و ایدز تکمیل شد. از هر فرد cc 5 خون اخذ شده و جهت آزمایشات hbsag،anti hcv و anti hiv ارسال شد. در نهایت نتایج آزمایشگاهی و نیز اطلاعات پرسشنامه ای وارد رایانه شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. از آمار توصیفی و ارتباط بین متغیرها (کای دو) و مدل رگرسیون لجستیک استفاده شده است. نتایج : از 100 معتاد تزریقی مورد بررسی قرار گرفته %56 مبتلا به بیماری هپاتیت c، %19 مبتلا به بیماری ایدز و %6 مبتلا به بیماری هپاتیت b بودند . در بررسی رابطه بین 3 بیماری،میزان فراوانی توأم 3 بیماری هپاتیت b و هپاتیت c و ایدز در معتادان تزریقی به طور همزمان 5 نفر می باشد.میزان فراوانی بیماری هپاتیت c و ایدز به طور همزمان 15 نفر،میزان فراوانی بیماری هپاتیت b و هپاتیت c به طور همزمان 6 نفر و میزان فراوانی بیماری هپاتیت b و ایدز به طور همزمان 5 نفر می باشد.فاکتورهای موثر در ابتلا به هر 3 بیماری در معتادان تزریقی شامل سابقه استفاده از سرنگ مشترک، سابقه استفاده از سرنگ مشترک در زندان و سابقه رابطه جنسی با بیمار مبتلا به هپاتیت می باشد.سن اولین تزریق %24 این افراد، زیر 18 سال بود. نتیجه گیری : فاکتورهای موثر در ابتلا به هر 3 بیماری در معتادان تزریقی شامل سابقه استفاده از سرنگ مشترک، سابقه استفاده از سرنگ مشترک در زندان و سابقه رابطه جنسی با بیمار مبتلا به هپاتیت می باشد. با توجه به ریسک فاکتورهای ابتلا به این بیماری ها در معتادان تزریقی و با توجه به سن پایین اعتیاد،توصیه به شروع آموزش در سنین پایین تر و در دبیرستان می شود.با توجه به احتمال ابتلا در زندان توصیه می شود آموزش در خصوص راههای انتقال هپاتیت و ایدز در آن محیط به عمل آید و شرایط استفاده از درمان های جایگزین مانند متادون فراهم شود.به علت اهمیت روابط جنسی در ابتلا به نظر می رسد آموزش در این خصوص و استفاده از راههای پیشگیری در کاهش ابتلا موثر واقع شود. واژگان کلیدی : ایدز،معتادان تزریقی،هپاتیت b،هپاتیت c،

مقدمه: پنومونی بدنبال اینتوبیشن یکی از مهمترین عوارض بستری در بخش مراقبت ویژه و استفاده از ونتیلاتور مکانیکی می باشد. که 48 ساعت بعد از بستری و شروع استفاده از ونتیلاتور با علائم تب، هایپوترمی، ترشحات چرکی تنفسی، تغییرات رادیولوژیک، لکوسیتوز و... بروز می کند که علی رغم پیشرفتهای اخیر در درمان و پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی همچنان یکی از علل مورتالیتی و موربیدیتی است. هدف از انجام این پژوهش تعیین اپیدمیولوژی پنومونی ناشی از ونتیلاتور مکانیکی در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستان ولیعصر (عج) اراک در تابستان سال 1391 بوده است. روش کار : در این پژوهش توصیفی از نوع cross-sectional است. بیمارانی که بیش از 48 ساعت در بخشهای مراقبت ویژه بستری شدند و شواهدی مبنی بر vap داشتندوارد مطالعه شدند. این اطلاعات شامل: مشخصات زمینه ای بیماران، سابقه ابتلا به سایر بیماری ها، وضعیت بهداشت دهان و دندان، سیگاری بودن یا نبودن، علائم بالینی، علائم رادیولوژیک، نتایج آزمایشات، تعداد کاتتر، الگوی درمان و... بوده است. داده های این پژوهش بر اساس نرم افزار spss و آزمون chi2 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها : در مطالعه انجام شده از مجموع 67 بیمار بررسی شده 60 مورد (89.6%) دچار vap شدند که 41 نفر (68.3%) مرد و 19 نفر (31.7%) زن بودند. بررسی نوع icu اعم از داخلی و جراحی(جراحی عمومی، جراحی اعصاب) شامل 42 مورد (70%) در icu جراحی(جراحی عمومی ،جراحی اعصاب) و 18 مورد (30%) در icu داخلی بود. سفتریاکسون 47 مورد (70.1%) در 24 ساعت اول و 46 مورد (68.7%) در 24 ساعت دوم بیشترین داروی تجویز شده بصورت پروفیلاکسی در 48 ساعت اول بستری و سایر آنتی بیوتیکهای استفاده شده به ترتیب ونکومایسین، کلیندامایسین، مترونیدازول، سفازولین، ایمی پنم، مروپنم، سفتازیدیم جنتامایسین، آمیکاسین، سیپروفلوکساسین و اریترومایسین می باشند. در 53 بیماری که مورد نمونه گیری قرار گرفتند در مجمع 24 مورد (45.3%) آسینتو باکتر شایعترین پاتوژن و به ترتیب استاف اورئوس 23 مورد (43.4%) سودوموناس 5 مورد (9.4%) و سیترو باکتر 1 مورد (1.9%) می باشند. آسینتوباکتر بعنوان شایعترین پاتوژن بیشترین مقاومت را به جنتامایسین (69.6%) و بیشترین حساسیت را به ایمی پنم (90.9%) دارد. همچنین در مورد استاف اورئوس بیشترین مقاومت به تتراسیکلین (52.4%) و بیشترین حساسیت به ونکو مایسین (83.4%) می باشد. از نظر سیر درمان 15% بیماران پاسخ خوب به در مان داشتند و 15% پاسخ آهسته و 20% بدون پاسخ می باشند. وضعیت بیماران هنگام و بعد از ترخیص, بهبودی کامل به دنبال vap در icu های بیمارستان ولیعصر 11.7% بود و همچنین 18.3%بهبودی نسبی 20% عدم بهبودی داشته و 50% فوت کردند. بحث و نتیجه گیری : با توجه به شیوع بالای فراوانی vapدر icu های بیمارستان ولیعصر اراک در مقطع زمانی مطالعه انجام شده که89.6% میباشد، مهمترین تاکید محققین این مطالعه بر استفاده منطقی از آنتی بیوتیکهای پیشگیرانه ،رعایت استانداردهای همه جانبه وبکارگیری الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در پروتکلهای درمانی بکار رفته در هر مرکز بصورت مجزا می باشد. با توجه به حساسیت بالای آسینتوباکترهای جدا شده از بیماران این مطالعه به ایمی پنم(90.9%) و حساسیت استاف اورئوس های جدا شده به ونکومایسین (83.4%) و اگزاسیلین (62.23%) می توان گفت که این آنتی بیوتیک ها را هم چنان می توان در مرکز درمانی ولی عصر بعنوان داروی موثر بر این اجرام استفاده کرد.

مقدمه : شمارش گلبولهای سفید و سلول های افتراقی یکی از آزمایشهای رایج می باشد که در تشخیص بیماریها اهمیت قابل توجهی دارد. چنانچه شمارش گلبولهای سفید و نوتروفیل بیش از حد معمول و محدوده ذکر شده در کتب مرجع باشد، احتمال عفونت و اگر لنفوسیت بیش از محدوده طبیعی باشد، احتمال بدخیمی و... مطرح شده و نیازمند اقدامات تشخیصی و پیگیری می باشد. بنا به مطالعات انجام شده در کشور های مختلف و روی نژادهای متفاوت (که در رفرنس ذکر شده است) تعداد گلبولهای سفید و سلول های افتراقی در بعضی افراد با محدوده ذکر شده در کتب مرجع متفاوت است و در صورتیکه این تفاوت تأیید شود از مداخلات و آزمایشات تکمیلی بیهوده در بعضی موارد جلوگیری شده و هزینه اضافی به بیمار تحمیل نشده، از اقدامات تهاجمی مثل بررسی مغز استخوان جلوگیری به عمل می آید. با توجه به اینکه در این خصوص مطالعه ای در ایران انجام نشده، ما جهت بررسی اولی? این موضوع بررسی محدود? گلبولهای سفید و سلولهای افتراقی آن را در اهدا کنندگان خون شهر اراک بررسی نماییم و در صورتیکه نتایج حاصل شده موید این تفاوت باشد، نیاز به تحقیق در این زمینه را در سطح وسیعتر در کل جامعه و سایر شهرهای کشور ایجاب می کند. مواد و روش ها : ابتدا با مسئولین انتقال خون شهرستان اراک و آزمایشگاه دکتر قاضی سعیدی جلسه توجیهی جهت انجام کار تشکیل گردید، سپس 1100 نفر داوطلب اهدای خون مرد مراجعه کننده به پایگاه انتقال خون در شهرستان اراک در سال1391، پس از انجام معاینه توسط پزشک عمومی و اطمینان از سلامت ایشان، وارد مطالعه شدند. بعد از اخذ رضایت آگاهانه، پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و وضعیت سلامتی وبیماری برای آنها تکمیل شد وcc 2 خون وریدی هپارینه از آنها جهت انجام آزمایش cbc در حین اهدای خون گرفته شد. نمونه ها هر روز جهت انجام آزمایش، از انتقال خون به آزمایشگاه دکتر قاضی سعیدی منتقل شده، آزمایش cbc و diff با دستگاه سیسمکس k1000 برای آنها انجام گردید. وسیله ی جمع آوری یافته ها جواب آزمایش cbc بود. سپس داده های آزمایشگاهی وارد رایانه شده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 صورت گرفت. نتایج: نتایج آماری نشان داد که در 1100 نفر مرد مورد مطالعه، میانگین سنی داوطلبان 07/35 ( با انحراف معیار 73/10)، کمترین سن اهداکننده خون 18 سال و بیشترین سن 66 سال بود. از نظر توزیع گروه سنی، بیشترین تعداد در گروه سنی 26 تا 35 سال با 439 نفر (9/39 ?) و کمترین تعداد در گروه سنی 56 تا 66 سال با 51 نفر (6/4 ?) بود. بر اساس 95? پرسنتایل، کمترین میزان wbc، 4300 در هر میکرولیتر خون، بیشترین میزان 11250 در هر میکرولیتر خون و میانگین 6700 در هر میکرولیتر خون ( با انحراف معیار 1/68) بود. بر اساس 95? پرسنتایل، کمترین میزان نوتروفیل 50? ، بیشترین میزان 70? و میانگین 58? ( با انحراف معیار 5/20) بود. بر اساس 95? پرسنتایل، کمترین میزان لنفوسیت 30? ، بیشترین میزان 49? و میانگین 40? ( با انحراف معیار 5/04) بود. بر اساس 95? پرسنتایل، کـمترین میزان مونوسـیت 0? ، بیشتـرین میزان 2? و میانگین 0? ( با انحراف معیار 0/50) بـود. بر اساس 95? پرسنتایل، کمترین میزان ائوزینوفیل 0? ، بیشترین میزان 3? و میانگین 1? ( با انحراف معیار 0/88) بود. بر اساس 95? پرسنتایل، کمترین میزان هموگلوبین 1/14 گرم در دسی لیتر ، بیشترین میزان 7/17 گرم در دسی لیتر و میانگین 5/15 گرم در دسی لیتر ( با انحراف معیار 0/90) بود. بر اساس 95? پرسنتایل، کمترین میزان پلاکت 10 3 × 151 در هر میکرولیتر خون ، بیشترین میزان 10 3 × 322 در هر میکرولیتر خون و میانگین10 3 × 209در هر میکرولیتر خون (با انحراف معیار 46/49) بود. از نظر توزیع گلبول های سفید، بیشترین فراوانی مربوط به گروه 5000 تا 6000 با 272 مورد ( 7/24 ? ) بود. میانگین درصد نوتروفیل ها بر اساس توزیع گلبول های سفید با افزایش تعداد گلبول های سفید بصورت معنا داری ( p < 0/05 ) افزایش می یابد. میانگین درصد لنفوسیت ها بر اساس توزیع گلبول های سفید با کاهش تعداد گلبول های سفید بصورت معنا داری ( p < 0/05 ) کاهش می یابد. در مورد سن، بر اساس توزیع گلبول های سفید، تفاوت آماری معنا دار ( p < 0/05 ) وجود نداشت. در مورد تعداد گلبول های سفید و سلول های افتراقی، بر اساس رده های مختلف سنی ، تفاوت آماری معنا دار ( p < 0/05 ) مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه ما، بنظر میرسد مانند مطالعاتی که در سایر مناطق خصوصا در سیاه پوستان و مناطق آفریقایی انجام شده، محدوده طبیعی گلبولهای سفید و سلول های افتراقی، متفاوت از محدوده ذکر شده در کتب مرجع باشد که انجام مطالعه در نقاط دیگر ایران و بر اساس جمعیت پایه و نمونه گیری خوشه ای را ضروری می سازد. در صورت تایید این تفاوت توسط مطالعات دیگر، بهتر است، تجدید نظر در محدوده طبیعی گلبولهای سفید و سلول های افتراقی در ایران مد نظر قرار گیرد تا از آزمایشات تهاجمی و تحمیل هزینه به افراد سالمی که محدوده طبیعی آنها در خارج از محدوده ذکر شده در کتب مرجع می باشد و همچنین تحمیل هزینه و بار کاری اضافی به پرسنل و نظام بهداشتی کشور، جلوگیری بعمل آید. کلمات کلیدی : اراک، اهداکنندگان خون، گلبول های سفید خون، لنفوسیت، نوتروفیل، محدوده طبیعی

مقدمه : دیسانتری یکی از دلایل عمده بستری کودکان در بیمارستان است.مفید بودن پروبیوتیک و پره بیوتیک در سلامت گاسترواینتستینال کودکان ، مشاهده شده است. این مطالعه اثرات پروبیوتیک و پره بیوتیک را علاوه بر درمان استاندارد دیسانتری در کودکان یکماهه تا پنج ساله بستری در بیمارستان امیرکبیر اراک بررسی می کند. مواد و روش کار : در یک کارآزمایی بالینی تصادفی ،200 کودک مبتلا به دیسانتری بستری در بیمارستان کودکان که معیار ورود آنها وجود اسهال خونی قابل رویت یا وجود ? 5 گلبول سفید در آزمایش مدفوعو همچنین عدم مصرف فرآورده های لبنی حاوی پروبیوتیک قبلی بود، بررسی شدند. کودکان دارای شکم حاد و انواژیناسیون و کودکان مصرف کننده دارو و فرآورده های حاوی پروبیوتیک قبل از انجام آزمایشات و افراد انصراف دهنده از مطالعه حذف شدند.آنها به صورت تصادفی به دو گروه100 نفری تقسیم شدند: گروه مداخله ، روزانه یک قرص پروبیوتیک و پره بیوتیک (حاوی باسیلوس کوآگولانز، فروکتوالیگوساکارید) برای 5 - 3 روز دریافت کردند، گروه شاهد ، پلاسبو دریافت کرد. هر دو گروه درمان استاندارد دیسانتری را دریافت کردند، طول مدت بستری بودن ، طول مدت اسهال، طول مدت تب و میزان تغییرات وزن در طول بستری ارزیابی شد. داده ها با استفاده از فرمول متغیرهای chi-square و t-test با استفاده از spss16 آنالیز شد. نتایج : 200 کودک برای این مطالعه انتخاب شدند و در دو گروه 100 نفری مداخله و شاهد قرار گرفتند. درگروه مداخله 54 دختر و 46 پسر و در گروه شاهد 62 دختر و 38 پسر قرار داشتند. (05/0> 25/0 (p-value = میانگین سنی گروه مداخله (85/17 ± 155/22) ماه و گروه شاهد (43/15± 42/22) ماه بود، (05/0> 9/0 (p-value = ، در هر دو گروه بیشترین درصد کودکان دهیدریشن خفیف داشتند (85%) در گروه مداخله و (71%) در گروه شاهد ، درگروه مداخله دهیدریشن متوسط(15%) و شدید(1%) و درگروه شاهد دهیدراتاسیون متوسط (25%) و شدید (4%) بود. (05/0 > 087/0 =p-value )، با توجه به این اطلاعات می توان نتیجه گرفت مشخصات عمومی افراد در هر دو گروه اختلاف آماری معناداری ندارد. میانگین طول مدت بستری در گروه مداخله ، (04/1 ± 6/3) روز و در گروه شاهد، (08/1 ± 7/3) روز بود (05/0 > 691/0p-value = ). هیچ تفاوت مشخصی بین میانگین طول مدت بستری در گروه مداخلهو شاهد وجود نداشت. میانگین طول مدت اسهال مشخصاً در گروه مداخله کوتاهتر بود، (98/0 ± 5/2) روز درمقایسه با (09/1 ± 9/2) روز در گروهشاهد (05/0 <01/0 = p-value). میانگین طول مدت تب مشخصاً در گروه مداخله کوتاهتر بود، (87/0 ± 64/1) روز درمقایسه با (94/0 ± 13/2) روز در گروه شاهد (05/0 < 000/0 (p-value . میانگین کاهش وزن مشخصاً در گروه مداخله کمتر بود (88/233 ± 5/129) گرم در مقایسه با (85/283 ± 278) گرم در گروه شاهد(05/0< 000/0 = p-value). نتیجه گیری : اضافه کردن پروبیوتیک - پره بیوتیک به درمان استاندارد دیسانتری مشخصا سبب کاهش در طول مدت اسهال و تب و کمتر شدن کاهش وزن می شود. کلمات کلیدی : پرو بیوتیک - پره بیوتیک - دیسانتری

مقدمه : بیماری بروسلوز یک بیماری عفونی قابل انتقال بین انسان و دام در سراسر جهان می باشد که با عود فراوان و قابلیت مزمن شدن مشخص می شود. از آنجایی که هنوز ابهامات زیادی در زمینه بروسلوز مزمن وجود دارد این مطالعه بر روی علائم بالینی و سرولوژی و میکروبیولوژی بروسلوز مزمن انجام شده است. روش کار : در این مطالعه 15 نفر از بیماران مبتلا به بروسلوز مزمن در سطح استان مرکزی جهت انجام تست pcr تحت bone marrow aspiration قرار گرفتند. نمونه خون محیطی جهت انجام آزمایشات رایت /me2/ کومبس رایت و کشت به آزمایشگاه ارسال شد.نهایتا نتایج بر اساس آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : در این مطالعه 15 نفر از بیماران مبتلا به بروسلوز مزمن تحت بررسی قرار گرفتند که از این تعداد 86% ساکن روستا و 13% ساکن شهر بودند. 53% شغل مرتبط و 47% شغل غیر مرتبط داشتند. شایعترین علائم بالینی به ترتیب ضعف و بیحالی 100% و خستگی 100% ، تعریق 93% ، آرترالژی 86% ، بی اشتهایی 80% ، کاهش وزن 60% بودند. شایعترین مفصل درگیر به ترتیب مفصل زانو 66%، ساکرو ایلیت 60% بود. 1 نفر 6% از 15 نفر کشت خون مثبت داشتند.در 5 نفر از 15 نفر33% pcr مثبت شد. بحث و نتیجه گیری :در33% ازبیماران pcr مثبت شد که اکثر آنها واجد یکسری علائم و یافته های بالینی مشترک مثل ضعف و بیحالی و خستگی مزمن، تعریق و بی اشتهایی بودند. اینکه چقدر باقی ماندن این علائم می تواند ناشی از ادامه فعالیت میکروارگانیسم به عنوان یک ارگانیسم داخل سلولی باشد یا ناشی از عوارض بیماری بهبود یافته باشد هنوز به طور قطع مشخص نیست. نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه باشد.

با توجه به اهمیت داروی ریفامپین در درمان سل و از طرفی شیوع بالای بیماری تب مالت و همجنین شیوع بیماری سل در کشور عدم استفاده از داروی ریفامپین و جایگزین کردن ان با داروی دیگر که تحمل بهتر و عوارض کمتری داشته باشد ضروری است . این پژوهش بصورت کارازمایی بالینی دو سو کور انجام شد. 36 بیمار در گروه ازمون که تحت درمان با داکسی سیکلین بعلاوه قرص سیر بمدت 6 هفته همراه جنتامایسین بمدت یک هفته و 36 بیمار در گروه کنترل با درمان داکسی سیکلین بعلاوه ریفامپین بمدت 6 هفته همراه جنتامایسین بمدت یک هفته وارد مطالعه شدند و نهایتا با استفاده از نرم افزار spss مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین سنی در گروه آزمون 17/1+40/2 و در گروه کنترل 15/9+40/1 سال بود. از نظر شکست درمان در پایان دوره درمان در گروه آزمون 3 مورد (8/8%) و در گروه کنترل 2 مورد (7/8%) شکست وجود داشت.( p-value=0.6170) همچنین از نظرموارد عود بیماری تا پایان ماه نهم از شروع درمان در گروه آزمون 5 مورد(14/7%) و در گروه کنترل 3مورد(8/6%) عود علائم همراه با افزایش تیتر تستهای سرولوژیک مشاهده شد که از این لحاظ تفاوت معنی داری بین دوگروه وجود نداشت.( p-value=0.4237) برای جلوگیری از بروز مقاومت به ریفامپین در بیماران سلی و با توجه به عوارض کمتر قرص سیر توصیه می شود در نواحی اندمیک بیماری سل و بروسلوزاز قرص سیربجای ریفامپین برای درمان تب مالت استفاده شود.

دربیماران کانسری عفونت های مختلفی به دنبال نوتروپنی ناشی از شیمی درمانی به وجود می اید . بین منو تراپی اولیه یا درمان ترکیبی تجربی اختلاف نظر و جود دارد.هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر بالینی و باکتریولوژیک منو تراپی با ایمی پنم و درمان ترکیبی سفتازیدیم/ امیکاسین جهت کنترل تب در بیماران کانسری نوتروپنیک تب دار است. مواد و روش ها : در این کار ازمایی بالینی دو سو کور ، 122 بیمار کانسری تحت شیمی درمانی مبتلا به تب و نوتروپنی بدون منشا اولیه عفونت ?به صورت تصادفی به مدت سه روزدر دو گروه تحت درمان با ایمی پنم (500 میلی گرم هر 6 ساعت وریدی) و سفتازیدیم ( 2 گرم هر 8 ساعت وریدی) و امیکاسین (15 میلی گرم /وزن /روز ) قرار گرفتند. هدف نهایی، نتایج بالینی و باکتریولوژیک، حذف ارگانیسم عفونی و عوارض جانبی است. میزان پاسخ بالینی موفق در انتهای درمان در بیماران درمان شده با ایمی پنم نسبت به سفتازیدیم/ امیکاسین در همه اپیزودها بالاتر بود(88.5% درمقابل 83.6%) اما اختلاف اماری معنی داری بین گروه ها در عفونت های تایید شده بالینی یا میکروبیولوژیک وجود نداشت. ایمی پنم در نوتروپنی شدید(? 500 سلول در میکرولیتر) موثرتر از سفتازیدیم/امیکاسین بود (61.5% در مقابل 30%)،اما اختلاف اماری معنی داری بین گروه ها وجود نداشت.میزان بالایی از بروز عفونت های گرم منفی اما نه عفونت سودوموناس وجود داشت. اختلاف قابل ملاحظه ای از نظر تحمل دارویی در دو گروه وجود نداشت. یافته های این مطالعه نشان داد که ایمی پنم و سفتازیدیم / امیکاسین تاثیر مشابه دردرمان بیماران نوتروپنیک تب دار دارد.به دلیل در دسترس بودن و قیمت کمتر سفتازیدیم/ امیکاسین نسبت به ایمی پنم،پیشنهاد میشود که درمان ترکیبی سفتازیدیم / امیکاسین به عنوان خط اول درمانی در بیماران نوتروپنیک تب دار استفاده شود.

استافیلوکوکوس ها از عوامل بسیارمهم در ایجاد عفونت های بیمارستانی می باشند.مقاومت به مواد بیوسایدی حاوی ترکیبات چهارظرفیتی آمونیوم در این دسته از باکتری ها نقش بسزایی در حضور و باقی ماندن آنها در محیط بیمارستان دارد.هدف از این مطالعه بررسی فنوتیپ و ژنوتیپ مقاومت نسبت به ترکیبات چهار ظرفیتی آمونیوم و کلرهگزیدین دی گلوکونات در سویه های جدا شده از عفونت ها و محیط بیمارستان می باشد تا بتواند گام موثری در جهت ارتقا وضعیت بهداشتی بیمارستان بردارد. روش کار ??? ایزوله استافیلوکوکوس از محیط بیمارستان و عفونت ها جمع آوری گردید.حساسیت به مواد بیوسایدی شامل بنزالکونیوم کلراید، بنزتونیوم کلراید و کلرهگزیدین دی گلوکونات به روش colorimetric broth microdilution سنجیده شد. pcr برای یافتن ژن های g,j,h, bqac a , smr , nor a , bla z انجام گرفت. نتایج ?? ? از سویه ها نسبت به بنزالکونیوم کلراید و?/?? ? از سویه ها نسبت به بنزتونیوم کلراید با ?g/ml mic < 128 ? 2 به عنوان مقاوم و یا با حساسیت کاهش یافته در نظر گرفته شدند.تمام سویه ها با ?g/ml mic < 1 ? 0.5 نسبت به کلرهگزیدین دی گلوکونات حساس بودند.?/?? ? از ایزوله ها دارای ژن bqac a و ?? از سویه ها دارای ژن smr و ?? ? از سویه ها دارای ژن nor a و ?/?? ? دارای ژن bla z بودند. بحث و نتیجه گیری نتایج این پژوهش که برای اولین بار در ایران حضور ژن های بیوسایدی را در استافیلوکوکوس های جدا شده از محیط و تجهیزات بیمارستانی بررسی می کند، حاکی از درصد بالای ژن های مقاومت به مواد بیوسایدی از جمله bqac a و nor a در میان ایزوله های محیطی و بالینی استافیلوکوکوس می باشد که نیاز به توجه و تحقیق بیشتر در زمینه نوع و میزان ماده بیوسایدی مصرفی در محصولات بیوسایدی مورد استفاده در بیمارستان را طلب می کند. واژگان کلیدی: استافیلوکوکوس ، ترکیبات چهارظرفیتی آمونیوم، کلرهگزیدین دی گلوکونات ، ژن bqac a

مقدمه : امروزه عفونت hiv یکی از گسترده ترین اپیدمی های جهانی بشمار می رود یکی از چالش ها در درمان بیماران مبتلا به ایدز ، وجود اختلالات روانپزشکی همراه در افراد مبتلا به ایدز است.این اختلالات در سطح کیفیت زندگی بیماران و همچنین در کیفیت درمان آنتی رترووایرال و در مدیریت کلینیکال بیماران نقش مهمی ایفا کنند.هدف از مطالعه ی حاضر بررسی ارتباط ابعاد شخصیت با ابتلا به ایدز به خصوص در بیماران وابسته به مواد بود تا از نتایج جهت پیشگیری از ابتلا به ایدز و همچنین درمان بهتر بیماران مبتلا استفاده گردد. مواد و روشها : در این مطالعه که به صورت مورد شاهدی انجام شد تعداد 80 نفر از مبتلایان به ایدز به صورت آسان انتخاب و از نظر اطلاعات دموگرافیک و ابعاد شخصیت به کمک پرسشنامه بازنگری شده سرشت و منش کلونینجر tci-r که شامل دو بخش سرشت (با زیر مقیاس های نوجویی ،آسیب پرهیزی،پاداش وابستگی و پشتکار) و منش (با زیر مقیاس های خود راهبری،همکاری و خود فراروی) می باشد بررسی و با افراد سالم مقایسه شدند. نتایج : 79 بیمار مبتلا به ایدز در گروه مورد و 80 فرد سالم و بدون سابقه ی رفتارهای پرخطر در گروه کنترل بررسی شدند.دو گروه از نظر سن و جنس همسان بودند میانگین سن مبتلایان 63/7 ± 15/36 سال و 95 درصد مبتلایان مرد بودند .اعتیاد تزریقی(37%) ،آمیزش جنسی(25%) و تزریق فراورده های خونی(24%) بیش ترین فراوانی را در بین راه های انتقال شامل می شدند. 33 درصد از مبتلایان متأهل بودند38 (48%) نفر سابقه ی مصرف مواد را داشتند که از این بین 13 نفر (16%) مصرف مواد را ترک کرده بودند.کراک(50%) و شیشه(31%) جزء پرمصرف ترین مواد در مبتلایان بشمار می رود.12 نفر(2/15%) از بیماران مبتلا به ایدز سابقه ی اقامت در زندان یا کمپ را داشتند68 درصد (26 نفر) از مبتلایان به ایدز با سابقه ی اعتیاد بیش از 2 سال اعتیاد را ذکر می کردند.در مطالعه ی حاضر مشخص گردید میانگین نوجویی و آسیب پرهیزی، پاداش-وابستگی و خود فراروی در مبتلایان به ایدز در قیاس با گروه شاهد به طور معنی داری بالاتر بود.در مورد متغیر پشتکار و همکاری تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.میانگین متغیر خود راهبری به صورت معنی داری در مبتلایان به ایدز در قیاس با افراد سالم پایین تر بود. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شد که تفاوت معنی داری از نظر ابعاد شخصیت بین مبتلایان به ایدز و افراد سالم وجود دارد.نوجویی و آسیب پرهیزی بالا و خود راهبری پایین توجیه کننده ی ابتلای آنها به ایدز بوده و احتمال وجود اختلال شخصیت مانند مرزی یا ضد اجتماعی را در این افراد قوت می بخشد.نمرات بالاتر خود فراروی در بیماران احتمالاً جهت غلبه بر مشکلات می باشد. از این رو توجه به ابعاد شخصیت در پیش گیری از ابتلا به ایدز و همچنین موفقیت درمان در مبتلایان ضروری است.