دستورالعمل اجرایی ماده 62 قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت در سال 1384 با هدف خرید تضمینی برق تصویب گردید و در سال 1385 دستورالعمل احداث نیروگاههای برق تجدیدپذیر توسط سازمان انرژیهای نو تهیه گردید؛ اما از آن زمان تاکنون، دولت در ساخت نیروگاههای کوچک با سرمایه بخش خصوصی، موفقیت چندانی نداشته است. در این تحقیق شناسایی موانع موجود برای واگذاری ساخت نیروگاههای برق آبی کوچک به بخش خصوصی مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهای اجرایی برای تسهیل در خصوصی سازی این نوع تاسیسات، ارائه شده است. برای شناسایی موانع از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با کارشناسان خبره بهره گیری شده است. در نتیجه 5 گروه موانع با 47 زیرگروه شناسایی گردید. برای کمی کردن نتایج تحقیق از پرسشنامه 5 گزینه ای با تقسیم بندی طیف لیکرت استفاده شده است. انتخاب نمونه به روش گلوله برفی انجام شده؛ به طوری که در ارتباط با یک کارشناس خبره، کارشناسان دیگر مرتبط با خصوصی سازی نیروگاههای برق آبی شناسایی گردید. پرسشنامه برای دو گروه، کارشناسان سرمایه پذیر و کارشناسان سرمایه گذار ارسال و سپس جمع آوری شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از نرم افزار spss محاسبه گردید؛ آلفای کرونباخ کل 896/0 بدست آمد که نشان از پایایی بالای پرسشنامه می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار excel و برای اولویت بندی موانع از شاخص درجه اهمیت نسبی استفاده شده است. برای بررسی همبستگی بین پاسخ های دو گروه از روش همبستگی رتبه ای اسپیرمن بهره گیری شده است. نتایج تحلیل ها نشان می دهد، گروه موانع سیاسی از بالاترین درجه اهمیت و گروه موانع فنی از پایین ترین درجه اهمیت در واگذاری نیروگاههای برق آبی کوچک به بخش خصوصی برخوردارند. گروههای موانع اداری، موانع مالی- اقتصادی و موانع قانونی از نظر درجه اهمیت به ترتیب در بین دو گروه موانع سیاسی و موانع فنی قرار می گیرند.

این پژوهش با هدف بررسی رابطه مدیریت زمان و اثربخشی سازمانی در دانشگاه های پیام نور و آزاد شهرستان مرودشت و پیام نور شیراز انجام شده است. تحقیق، از نوع توصیفی و به روش همبستگی می باشد. جامعه آماری، کلیه کارکنان شاغل در دانشگاه های پیام نور شیراز و مرودشت و آزاد شهرستان مرودشت در سال تحصیلی 92-1391 (360 نفر ) را در بر می گیرد. نمونه آماری از طریق فرمول تعیین حجم نمونه به روش کوکران، 186 نفر به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است و ابزار اصلی گردآوری اطلاعات ، پرسشنامه های استاندارد مدیریت زمان مکّن و اثربخشی سازمانی پاول فریدمن و والپین یاربروث می باشد. یافته های پژوهش نشان دهنده وجود رابطه معنادار بین مدیریت زمان و اثربخشی سازمانی و همچنین بین مولفه های هدفگذاری و برنامه ریزی عملیاتی با اثربخشی سازمانی می باشد؛ اما وجود رابطه معنادار بین مولفه های اولویت بندی اهداف وفعالیت ها، تفویض اختیار، مدیریت ارتباطات و مدیریت جلسات با اثربخشی سازمانی، تأیید نگردید.