"حذف به قرینه" نوعی رابطه ی انسجامی دستوری است که میان قسمت های مختلف متن ارتباط بر قرار می کند. در این تحقیق، در راستای بررسی و تبیین شرایط حاکم بر حذف عناصر گروه فعلی در زبان فارسی، جملات دارای حذف در گروه فعلی از کتاب "قصه های کوتاه برای بچه های ریش دار" استخراج شده اند. بررسی بر روی داده ها نشان می دهد که حذف در گروه فعلی زبان فارسی شامل: حذف فعل کمکی، حذف فعل واژگانی، حذف فعل ربط، حذف گروه فعلی و حذف متمم فعل می باشد. حذف در جملات همپایه به مراتب بیشتر از حذف در جملات غیر همپایه، و حذف پس گرا بیشتر از حذف پیش گرا رخ داده است. بررسی شرایط مجاز بودن حذف در زبان فارسی، بر اساس چارچوب نظری لوبک (1995) نشان می دهد که شرایط حذف در این زبان، بر اساس نظریه ی صوری "شرایط مجاز بودن حذف و نحوه ی شناسایی ضمائر" توجیه پذیر نمی باشد.