هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط عوامل آمادگی جسمانی با میزان رضایت شغلی کارکنان مرد وزارت دفاع پش ن م بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بوده که به شیوه میدانی انجام گرفته است. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه روا و پایا تحت عنوان پرسشنامه رضایت شغلی (jdi) ویسوکی و کروم (84/0= ?)، آزمون ایفرد برتر و پرسشنامه ویژگی های فردی (محقق ساخته) استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنانی بود که به صورت رسمی، پیمانی یا قراردادی و حداقل با یک سال سابقه کاری با برخورداری از مدرک تحصیلی دیپلم و بالاتر در مراکز وابسته به وزارت دفاع مشغول به خدمت بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای نسبی بر اساس تعداد و فراوانی نمونه آماری در این تحقیق برابر 50 بود. داده?های خام با استفاده از نرم افزار spss و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل انجام شد. نتایج پژوهش حاضر در سطح معنی داری (01/0<p) حاکی از آن است که: 1) بین عوامل آمادگی جسمانی آن با میزان رضایت شغلی کارکنان همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد، در نتیجه با افزایش میزان آمادگی جسمانی میزان رضایت شغلی آنها افزایش می یابد. 2) از بین عوامل فردی تنها عامل سطح تحصیلات تعیین کننده میزان رضایت شغلی و آمادگی جسمانی کارکنان بود. به نظر می?رسد، توجه به آمادگی جسمانی کارکنان و فاکتورهای آن می?تواند در ارتقای میزان رضایت شغلی نیروی انسانی شاغل در سازمان موثر واقع شود. همچنین توجه به زیرمقیاس?های رضایت شغلی در سازمان می?تواند در بهبود وضعیت آمادگی جسمانی تاثیرگذار باشد.