موضوع این تحقیق معنا وحقیقت گزاره های اخلاقی از دیدگاه احسا سگرایی و توصیه گرایی است در میان مسا ئل فلسفه اخلاق آنچه که اساسی تر و مهمتر از همه به نظر می رسد حقیقت گزاره های اخلاقی است، یعنی اینکه آیا گزاره های اخلاقی از سنخ قضایای واقعی و خارجی است یا از نوع قضایای اعتباری است؟و اگر اعتباری است، آیا از امور اعتباری محض است که صرفا اعتبارمعتبر دارد یا آن که از اعتباراتی است که ریشه تکوینی و منشأ انتزاع واقعی دارد؟خلاصه آن که گزاره های اخلاقی از سنخ گزاره های اخباری است یا انشایی؟ این مسا له در فلسفه اخلاق جنبه کانونی ومحوری دارد به گونه ای که مسائل دیگر از قبیل اطلاق یا نسبیت ،معیار ارزش اخلاقی ،معقول ومنطقی بودن گزاره های اخلاقی و.....بستگی به نوع نظریه ای دارد که در این مساله اتخاذ می شود از این رو در این رساله سعی شده است که این مسائل مهم و اساسی از دیدگاه مکتب احساسگرایی وتوصیه گرایی مورد بررسی قرار گیرد و نقاط ضعف و قوت آن مشخص گردد روش اجرای کار در این پژوهش کتا بخانه ای بوده که ابتدا تحقیقات و بررسیهای لازم پیرامون پیشینه تحقیق و مو ضوعات مر بوط به آن صورت گرفت و مطالب مورد نیاز جمع آوری گردید. به طور کلی پژوهش حاضر در چهار فصل ارائه شده که در فصل اول تحت عنوان کلیات که شامل تاریخچه بحث، تعریف ارزشها و معنای خوب و بد و ارتباط احساسگرایی و توصیه گرایی با الزام اخلاقی و بیان نظر در این خصوص از آراء و عقاید نمایندگان این دو مکتب و صاحب نظران و دیدگاههای مختلف بهره گیری لازم صورت می گیرد. در فصل دوم مکتب احساسگرایی مورد بررسی قرار می گیرد بدین منظور ابتدا چکونگی پیدایش احساسگرایی و پوزیتیویسم منطقی، تمایز نظر طبیعت گرایان با احساسگرایی وبیان نظریه های آیر واستیو نسن به عنوان نمایندگان این مکتب مورد نقد وبررسی قرار گرفته است. در فصل سوم تبیین توصیه گرایی، احکام اخلاقی از نظر دستور گرایان، تمایز زبان توصیه ای وتوصیفی ونکته نظریات هیر ونقاط قوت وضعف آن مورد توجه قرار می گیرد. در فصل چهارم به نقدو بررسی وتمایز دو مکتب واشکالات وارده بر این دو مکتب پرداخته شده ودر پایان به علت نواقص ونارساییها از جمله ، اخلاقی نبودن گزاره های اخلاقی، بی ثمر بودن گزاره های اخلاقی در این دو مکتب، معیار مشخصی برای دستیابی به اهداف اخلاقی، گزاره های اخلاقی را در نظر مختار ارائه نموده که ضمن عقلانی بودن همراه با الزام اخلاقی مطلق بوده وزمینه رسیدن انسان به کمال می باشد.