در آستانه هزاره سوم میلادی، با توجه به تحولات بنیادی که به ویژه طی دودهه گذشته در بسیاری ازکشورهای در حال توسعه و توسعه یافته به لحاظ صنعتی و اقتصادی به وقوع پیوسته است؛ و با عنایت به چشم انداز پیش روی جهان از دیدگاه اقتصادی، سیاسی، فنی و اجتماعی یکی از مهم ترین نیازهایی که ذهن تمامی مسئوولان و کارشناسان را در کشورهای مختلف جهان به خود مشغول داشته است، موضوع تامین انرژی طی سال های آتی است. در این میان بهینه سازی انرژی و بکارگیری و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر به عنوان جایگزینی گریزناپذیر برای سوخت های فسیلی می باشد. در حال حاضر انرژی های تجدیدپذیر کمتر یک درصد از کل مصرف کشور را تامین می کنند، طبق مطالعات انجام شده به این نتیجه رسیده اند که برای کاهش هزینه های جانبی باید سهم این انرژی ها در سال های آینده افزایش چشمگیری داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی نحوه برق رسانی به مناطق دور افتاده مرکزی ایران(استان اصفهان) با در نظر گرفتن شرایط مختلفی مانند اثرات زیست محیطی، نرخ تنزیل اجتماعی و همچنین هزینه تمام شد? آن است تا اقتصادی ترین شیوه بکار گیری آن را محاسبه کند. در واقع این پژوهش بدنبال بهینه یابی اقتصادی سیستم هیبریدی به منظور تامین برق مورد نیاز مناطق دور افتاده در منطقه مرکزی ایران است. تا به این روش هزینه بکار گیری این سیستم ها به حداقل رسیده و استفاده از آنها مبنای اقتصادی پیدا کند. نتایج بهینه یابی سیستم هیبریدی نشان می دهد برای حداقل کردن هزینه برای تأمین برق مورد نیاز در این منطقه از کشور یا هر نقطه ی دیگری که از پتاسیل بالای تابشی برخوردار است، می بایست از نیروگاه خورشیدی استفاده شود. همچنین می توان برای داشتن قابلیت اطمینان بالا در تأمین برق مورد نیاز، در کنار استفاده از نیروگاه خورشیدی از توربین های بادی (در صورت داشتن پتانسیل خوب وزش باد در منطقه مورد بررسی) و باتری استفاده کرد.