صرع یک اختلال مزمنی است که نیاز به درمان باروش های مختلف از جمله دارودرمانی دارد.استفاده طولانی مدت از داروهای ضدصرع رایج علاوه بر مقاومت دارویی باعث عوارض جانبی متعدد وگهگاه مسمومیت دارویی میشود. در سالهای اخیر مشتقات جدید ایزوایندول با مکانیسم شبه فنی توئین جهت دستیابی به داروهایی با اثرات بهتروعوارض جانبی کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند.بر همین اساس دراین تحقیق 14 ترکیب سنتز شده جدید از دسته ایزوایندول مورد ارزیابی اثرات ضدتشنجی قرار گرفته اند. این ترکیبات با دوزهای مختلف (kg/mg 80و40و20) به موشهای سوری نر (8=n)واز دو مدل پنتیلن تترازول وریدی وماکزیمال الکتروشوک جهت القای تشنج استفاده شد.همه ترکیبات مورد آزمایش آستانه تشنجات کلونیک القا شده با ptz را به طور معناداری افزایش دادند.بیشتر ترکیبات توانستند بطور معنی دار سبب محافظت در برابر تشنجات تونیک در مدل الکتروشوک شوند.

صرع یکی از قدیمی ترین بیماری هایی است که بشر شناخته است. یک حمله صرع عبارت است از حمله غیر قابل کنترل و رفتار غیر طبیعی حسی، حرکتی یا روانی که بوسیله فعالیت غیر طبیعی بسیار همزمان و فعال الکتروشیمیایی مغز ایجاد میشود. واژه epilepsy در مورد تشنج های مکرربه کار میرود که در طول چند ماه تا چند سال ادامه داشته باشد و غالبا دارای الگوی بالینی ثابتی است. فنی توئین و مشتقات آن از جمله دارو های ضد تشنجی هستند که به طور وسیعی در درمان بیماری صرع کاربرد دارند. از جمله عوارض جانبی این دارو به هیپرپلازی لثه، هیرسوتیسم، کم خونی، دوبینی، عدم تعادل و تراتوژن بودن میتوان اشاره کرد. اثرات ضد تشنجی این ترکیبات از طریق کند نمودن سرعت بازگشت کانال های سدیمی حساس به ولتاژ از وضعیت غیرنرمال در سلول های عصبی اعمال میشود. فنی توئین همچنین آزاد شدن سروتونین و نوراپی نفرین را مهار کرده و بر واسطه های عصبی تاثیر میگذارد. این دارو در غلظت های بیشتر (حدود 5-10 برابر) با کاهش فعالیت همزمان سلول های عصبی یا افزایش پاسخ به گابا تحریک پذیری نورونی را کاهش و در نهایت منجر به خاموش نمودن کانون های صرعی میشود. همچنین فنی توئین پنجره درمانی باریکی داشته و اثرات سمی آن به روش تجویز، طول درمان و دوز وابسته است. ساخت مشتقاتی مشابه فنی توئین با طیف اثر مشابه، اثرات سمی کمتر و قدرت بیشتر ضروری به نظر میرسد. مشتقات isoindole ساختمان های مشابه فنی توئین داشته و به نظر میرسد اثرات ضدتشنجی داشته باشند. در این مطالعه اثر ضد تشنجی این مشتقات را در مدل صفاقی ptz (به عنوان ماده تشنج زا) و الکتروشوک و بررسی و با فنی توئین مقایسه میکند. 1-2 اهمیت موضوع با وجود پیشرفت های بسیاری که در عرصه علم پزشکی و داروسازی صورت گرفته است درمان بیماری صرع و اختلالات تشنجی همراه آن از چالش های پیشروی پزشکان و محققان بوده است. تا به امروز مکانیسم صرع و عوامل موثر در بروز آن به طور کامل و دقیق شناسایی نشده است. در سراسر جهان تحقیقات زیادی در این عرصه صورت گرفته که تا به امروز نیز ادامه دارد. بررسی اثر ضد تشنجی ترکیبات و داروهای مختلف از جمله فعالیت هایی است که همواره مورد علاقه محققان بوده است. این تحقیقات با دو هدف انجام میپذیرند: 1- کشف داروهای جدید و موثرتر در درمان و کنترل بیماری صرع 2- درک بهتر و عمیق تر از مکانیسم این بیماری و پدیده های همراه آن آمار و ارقام ارائه شده توسط سازمان بین المللی حکایت از اهمیت این بیماری و شیوع آن دارد بطوریکه تقریبا 10? جمعیت جهان تشنج را تجربه میکنند . حدود 30? تشنج ها ناشی از اختلالات سیستم عصبی مرکزی یا عواملی نظیر مننژیت، تروما، تومورها و سموم میباشند. چنین تشنج هایی میتوانند به صورت مکرر رخ داده و نیاز به درمان با داروهای ویژه ضد صرع داشته باشند. از سوی دیگر حالاتی از قبیل محرومیت از الکل، تب، اختلالات متابولیک میتوانند سبب تشنج هایی شوند که نیاز به درمان های طولانی مدت با داروهای ضد صرع نمیباشد. 1-3 اهداف کلی و اختصاصی 1-3-1هدف کلی بررسی تاثیر مشتقات isoindole بر زمان نهفتگی تشنجات کلونیک ناشی از ptz و تونیک - کلونیک ناشی از mes. 1-3-2اهداف اختصاصی 1- بررسی تاثیر دوزهای مختلف فنی توئین (dose response) برزمان نهفتگی تشنجات کلونیک 2- بررسی تاثیر دوزهای مختلف فنی توئین بر تشجات تونیک 3- بررسی تاثیر دوزهای مختلف مشتقات isoindole بر زمان نهفتگی تشنجات کلونیک ناشی از ptz 4-بررسی تاثیر دوزهای مختلف مشتقات isoindole بر تشنجات تونیک-کلونیک ناشی از mes 5- مقایسه تاثیر دوزهای مشتقات isoindole با دوزهای موثر فنی توئین بر تشنجات تونیک و کلونیک.