بافت های فرسوده اصطلاحی است که این روزها در ادبیات مدیریت شهری جایگاه برجسته ای یافته است. بافت هایی که اغلب میزبان ساکنینی از طبقات پایین اقتصادی است، ساکنینی که از بسیاری از امکانات زیستی و رفاهی محرومند. مشارکت مردم در نوسازی بافت های فرسوده به عنوان امری ضروری مطرح است چرا که ارتباط و تعامل بهتر مردم با مردم، مردم با محیط و مردم با حکومت را در پی دارد. امری که به بهبود فضاهای فیزیکی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و روان-شناسی این بافت ها کمک می کند. در ایران مشارکت شهروندان در تمامی امور مطرح بوده است، اما مفهوم آن به شکلی متفاوت و نامطلوب درحوزه شهرسازی ظهور یافته است، به طوری که می توان گفت در شیوه های مشارکتی که اکنون در حوزه شهرسازی کشور مطرح است، مفهوم مشارکت، کاملا تغییر یافته است. شهر بوشهر با جمعیت 169996 نفر در سرشماری 1385 از جمله شهرهای کشور است که به شدت با مشکل کمبود زمین مواجه است از سوی دیگر بیش از 293 هکتاراز مساحت این شهر را بافت های فرسوده به خود اختصاص داده اند. هم-اکنون 16 محله با بافت فرسوده در این شهر شناسایی شده که محله های عالی آباد، صلح آباد، چهارصد دستگاه و جفره ماهینی که موضوع این مطالعه هستند با جمعیت 10736 نفر در سال 1385 حدود 4/28 درصد جمعیت ساکن در بافت های فرسوده شهر بوشهر راشامل می شوند. از جمله اهداف این پژوهش،بررسی و شناخت وضعیت بافت های فرسوده در شهر بوشهر، شناخت عوامل و موانع مشارکت شهروندان در نوسازی بافت های فرسوده، شناسایی روش های جلب مشارکت شهروندان برای نوسازی محله های فرسوده، ارائه الگوی بهینه از مشارکت شهروندان در نوسازی بافت های فرسوده، و ارائه راه کارهای علمی برای برون رفت و بهبود وضعیت محله ها هدف می باشد. در این تحقیق که از نوع کاربردی و توسعه ای است از روش توصیفی ـ تحلیلی برای پاسخ به سوالات و ارایه راه حل استفاده شده است و اطلاعات با استفاده از دو روش اسنادی و پیمایشی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) گردآوری شده است.