پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین کننده های روانی – اجتماعی پیامد درمانی در کودکان مبتلا به سرطان انجام شده است. بدین منظور نمونه ای 144 نفری از کودکان مبتلا به سرطان (73 پسر و 71 دختر)، توسط روش نمونه گیری در دسترس از چندین بیمارستان در شهرهای تهران، کرمانشاه و تبریز، انتخاب شدند. متغیرهایراهبردهای مقابله، حمایت اجتماعی ادراک شده، کانون کنترل سلامت، کیفیت رابطه ی والد – کودک، کارکرد خانوادگی، اضطراب و افسردگی، به عنوان متغیرهای پیش بین و پیامد درمان در کودکان مبتلا به سرطان به عنوان متغیر ملاک انتخاب شدبرای جمع آوری داده ها از: چک لیست راهبردهای مقابله ای لازاروس و فالکمن، پرسشنامه ی چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، مقیاس چند بعدی کانون کنترل سلامت (mhlc)، مقیاس رابطه ی والد – کودک، فرم کوتاه (s-cprs)، ابزار سنجش خانواده (fad)، و مقیاس بیمارستانی اضطراب و افسردگی (hads) استفاده شد. داده های به دست آمده از تحلیل رگرسیون لجستیک حاکی از آن بود که متغیرهای راهبردهای مقابله، حمایت اجتماعی ادراک شده، کانون کنترل سلامت درونی، کیفیت رابطه ی والد – کودک، کارکرد خانوادگی و اضطراب و افسردگی، قادر به پیش بینی پیامد درمان در کودکان مبتلا به سرطان می باشند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که پیامد درمانی در کودکان مبتلا به سرطان به نحو معناداری تحت تاثیر تعیین کننده های روانی اجتماعی، قرار دارند.

بیماران تالاسمی از مصرف کنندگان مداوم خون می باشند، ترانسفوزیون خون بدون عارضه، به دانش، اجرای مطلوب و به موقع مهارتهای پرستاری بستگی دارد که می تواند منجر به افزایش بقاء و عمر بیماران تالاسمی گردد، چگونگی به کارگیری و رعایت استانداردهای پرستاری ترانسفوزیون ایمن توسط پرستاران دارای اهمیت می باشد، بر این اساس این مطالعه با هدف ممیزی رعایت استانداردهای پرستاری در ترانسفوزیون خون ایمن توسط پرستاران در بیمارستان کودکان شهر تبریز انجام شد. این پژوهش یک مطالعه اقدام پژوهی است و جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بخش و درمانگاه خون بیمارستان کودکان تبریز تشکیل می داد که وظیفه ترانسفوزیون خون را برعهده داشتند. 106 مورد انجام ترانسفوزیون فرآورده های خونی در کودکان مبتلا به تالاسمی، در بخش و درمانگاه خون مرکز آموزشی کودکان تبریز که توسط 11 نفر از پرستاران در شیفت-های صبح انجام شده بود، مورد مشاهده قرار گرفت

چکیده فارسی زمینه مسئله و هدف پژوهش: با توجه به اینکه ابتلا به تالاسمی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی کودک تاثیر می گذارد و موجب اختلال در عملکرد اجتماعی و سلامت روان کودک می شود؛ مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر سلامت روان، کیفیت زندگی و بهبود مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به تالاسمی 12-7سال صورت گرفت. روش: روش مطالعه شبه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به تالاسمی استان آذربایجان شرقی بودند که با نمونه گیری تصادفی و جایدهی در دو گروه کنترل و آزمایش، گروه آزمایش مداخله درمان مبتنی بر کیفیت زندگی را دریافت کرد. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه افسردگی،اضطراب،استرسdass- 21، مقیاس رتبه بندی مهارت اجتماعی و پرسشنامه کیفیت زندگی در مدرسه را تکمیل کردند. یافته ها:نتایج آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری پس از درمان نشان داد که: 1- بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل در هیچ یک از نشانه های بالینی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). 2- بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل در هیچ یک از ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). 3- بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل در هیچ یک از مهارت های اجتماعی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p>). نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر، سایر شیوه های درمانی را به جهت ارتقای کیفیت زندگی، مهارت های اجتماعی و سلامت روان کودکان مبتلا به تالاسمی توصیه می کند. کلید واژه ها: تالاسمی، درمان مبتنی بر کیفیت زندگی، کیفیت زندگی، سلامت روان، مهارت های اجتماعی.