در کشور ایران و به خصوص در کلانشهرهای آن،تامین مسکن اقشار کم درآمد از تهدیدهای بزرگ برای رسیدن به توسعه پایدار شهری محسوب می شود.با توجه به اهمیت این موضوع،در تحقیق حاضر با انتخاب شهر همدان،به عنوان یکی از کلانشهرهای ایران،به بررسی نظام تامین مسکن اقشار کم درآمد شهری پرداخته شد.بر این اساس ضمن نگاهی به سیاست های تامین مسکن اقشار کم درآمد در جهان و ایران،نظام مسکن و شرایط مسکن اقشار کم درآمد شهر همدان مورد مطالعه قرار گرفت.روش مورد استفاده برای این مطالعه،روش برنامه ریزی استراتژیک و از نوع کاربردی بوده است،ضمن اینکه از روش های کتابخانه ای،میدانی و پرسشنامه و مصاحبه از کارشناسان امر مسکن در شهر همدان،برای برداشت اطلاعات استفاده شده است.همچنین در تحلیل اطلاعات از روش های مختلفی چون الگوی تحلیل swot، مدل تحلیل اقتصادی چون ضریب جینی،شاخص دسترسی به مسکن و جدول داده ستانده و ... استفاده شده است.مطالعات انجام شده در این تحقیق حاکی از آن است که شرایط مسکن در بین اقشار کم درآمد شهر همدان دارای وضعیت نامناسبی است.به لحاظ تامین مسکن نیز شاخص های دسترسی مسکن نشان می دهد که دوره انتظار 4 دهک پایین اقشار درآمدی شهر همدان بیش از 30 سال طول می کشد.همچنین عملکرد و سیاست های اتخاذ شده توسط دولت در سال های اخیر،تاثیر مناسبی بر ساماندهی مسکن اقشار کم درآمد شهر همدان نداشته است و حتی در برخی از دوره های تبعات منفی نیز برای اقشار کم درآمد به همراه داشته است.در پایان این تحقیق نیز با توجه به نتایج به دست آمده با استفاده از تحلیل سوات به روش کمی،پیشنهادهایی در سطوح مختلف(آمایش سرزمین،اقتصاد،شهرسازی و معماری) برای ساماندهی مسکن اقشار کم درآمد ارائه شده است.