چکیده هدف. مقصود از مطالعه حاضر ارزیابی تغییرات خطی و حجمی راه هوایی فوقانی بعد از جراحی دو فکی برای تصحیح مال اکلوژن کلاس iii در cbct و یافتن همبستگی میان تغییرات خطی و حجمی بود. مواد و روش ها. مطالعه ما یک کارآزمایی بالینی آینده نگر بود. cbctهای 10 بیمار کلاس iii قبل و سه ماه بعد از جراحی ارزیابی شدند. برای بررسی تفاوتها در اندازه گیریهای قبل و بعد از جراحی paired t-test استفاده شد. برای آزمایش همبستگی بین تغییرات خطی و حجمی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج. اندازه گیری های خطی: فضای نازوفارنژیال به شکل معنی داری افزایش یافته بود و یک همبستگی با مقادیر advancement ماکزیلا داشت. تغییرات معنی دار دیگر خطی وجود نداشت. اندازه گیریهای حجمی: هیچ تغییر معنی داری در حجمهای قبل و بعد از جراحی یافت شد. حجمهای نازوفارنژیال و هیپوفارنژیال کاهش یافتند و حجمهای اوروفارنژیال و حجم های کلی افزایش یافتند که هیچ کدام از تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود. یک همبستگی بین تغییرات خطی اوروفارنژیال و تغییرات حجمی اوروفارنژیال یافت شد. نتیجه گیری: تصحیح جراحی دوفکی مال اکلوژن کلاس iii باعث تغییرات معنادار در راه هوایی خلفی نشد.

مقدمه: به دنبال معرفی ایمپلنت توسط برنمارک، پیشرفتی مهم در درمان بی دندانی کامل یا پارسیل بوجود آمد. در برخی موارد نیاز به بازسازی ریج آلوئولار تحلیل رفته برای درمان ایمپلنت می باشد. یکی از موارد مهم و ضروری در موفقیت پیوند استخوان، ثابت سازی مناسب پیوند در طول درمان است. به این منظور امروزه از پیچ ها و صفحات تیتانیومی استفاده می گردد. اما استفاده از این مواد مشکلات خاص خود دارد که می توان با استفاده از مواد قابل جذب این مشکلات را به حداقل رساند. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان موفقیت پیچ های قابل جذب در ثابت سازی گرفت های آلوژن در بیمارن دارای تحلیل ریج در مقایسه با پیچ های تیتانیومی می باشد. روش کار: در این مطالعه 10 بیمار که نیازمند آگمنتاسیون ریج آلوئولار خود جهت کارگذاری ایمپلنت به صورت split-mouth بودند شرکت نمودند. پس از بررسی شرایط ورود و خروج؛ تمامی بیمارانی که وارد مطالعه شدند رضایتنامه مربوطه را امضا نمودند. نواحی نیازمند پیوند با استفاده از آلوگرفت بازسازی شدند. سپس به منظور ثابت سازی، به صورت تصادفی از پیچ های تیتانیومی و قابل جذب استفاده شد. سپس cbct بیماران بلافاصله پس از جراحی و 6 ماه پس از آن به منظور اندازه گیری عرض ریج بررسی گشت. داده ها در نرم افزار spss نسخه 11.0 جمع آوری و با درجه اطمینان 95% آنالیز گشت. نتایج: در این مطالعه 12 آلوگرفت (7 فک بالا و 5 فک پایین) برای 9 بیمار (5 مرد و 4 زن) کار گذاشته شد. پس از 6 ماه در هر دو گروه پیچ تیتانیومی و پیچ جذبی عرض ریج نسبت به عرض اولیه پس از جراحی به صورت معناداری کاهش یافت(p-value<0.05). اما تفاوت میان دو گروه در هر دو اندازه گیری معنادار نبود (p-value>0.05). همچنین هیچگونه تفاوت معنادری میان فک بالا و پایین و نیز زن و مرد در هر دو اندازه گیری مشاهده نشد (p-value>0.05). نتیجه گیری: استفاده از پیچ های قابل جذب نسبت به پیچ های تیتانیومی می تواند نتایج مشابهی در موفقیت پیوند داشته باشد با اینکه عوارض پیچ های تیتانیومی نیز وجود نخواهد داشت.

مقدمه: آلوئولار استئیت یا درای ساکت شایعترین عارضه پس از جراحی دندان عقل نهفته می باشد. ریسک فاکتور های زیادی همچون جنسیت، سن، میزان تروما حین جراحی، سختی جراحی، شستشوی ناکافی، عفونت، مصرف سیگار و قرص های ضد بارداری برای این عارضه مطرح شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر سیکل قاعدگی بر میزان بروز آلوئولار استئیت در بیماران زن مراجعه کننده به کلینیک جراحی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی مشهد بود. مواد و روش: 40 بیمار زن به منظور جراحی 80 دندان مولر سوم نهفته ماندیبل در این مطالعه شرکت نمودند. به منظور بررسی تاثیر سیکل قاعدگی بر میزان بروز درای ساکت، یکی از دندان های نهفته در روز های قاعدگی (روز های 1 الی 7 سیکل قاعدگی) و دندان دیگر در اواسط سیکل و حدود روز های تخمک گذاری (روز های 13 الی 16 سیکل) جراحی گردید. اطلاعات مربوط به دشواری جراحی بر مبنای رادیوگرافی و نیز مواردی که دچار آلوئولار استئیت شده بودند ثبت گردید. داده ها به صورت توصیفی بیان شده و با استفاده از آزمون chi-square در نرم افزار spss نسخه 5/11 با ضریب اطمینان 95% آنالیز شدند. نتایج: شیوع آلوئولار استئیت در این مطالعه برابر 25/16% بدست آمد. سن و توزیع سختی جراحی در دو گروه مشابه بود (p-value > 0.05). میزان شیوع آلوئولار استئیت در زمان قاعدگی برابر 10 درصد و در زمان تخمک گذاری میزان شیوع آلوئولار استئیت برابر 5/22 درصد بود. ارتباط معناداری میان میزان بروز آلوئولار استئیت و زمان بندی سیکل قاعدگی مشاهده شد(p-value < 0.05). خطر بروز آلوئولار استئیت در میانه سیکل قاعدگی و زمان تخمک گذاری 25/2 برابر این خطر در زمان قاعدگی به دست آمد. نتیجه گیری: سیکل قاعدگی یکی از عوامل موثر در بروز آلوئولار استئیت می باشد و پیشنهاد می گردد جراحی های غیر اورژانس در زمان قاعدگی انجام شوند.

چکیده مقدمه: درای ساکت یکی از شایع ترین عوارض پس از در آوردن دندان می باشد. یکی از مرسوم ترین درمان ها برای این ضایعه استفاده از آلوئوژل است. درمان بالیزر کم توان دارای اثرات ثابت شده در بهبود سرعت و کیفیت ترمیم زخم ها و اثر ضد التهابی است . هدف از این مطالعه مقایسه کاربرد دو نوع لیزر کم توان و آلوئوژل در درمان بیماران دارای dry socket می باشد . مواد و روش ها: تعداد 60 بیمار با تشخیص dry socket دندان مولر سوم فک پایین انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 20 تایی تقسیم شدند. در گروه اول تنها درمان با آلوئوژل مطابق پروتکل استاندارد انجام شد . در گروه دوم از لیزر با طول موجnm 660 و توانmw 200 و در گروه سوم از لیزر کم توان با طول موج 810 nm با توانmw 200 به مدت 30 ثانیه در سه نقطه و برای سه روز استفاده شد . بیمار نیز به صورت روزانه تا 3 روز میزان درد خود را بوسیله یک visual analog scale(vas) ثبت کرد . در نهایت داده ها پس از جمع آوری با استفاده نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . نتایج: در روز اول درد در هر سه گروه بعد از مداخله به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرده بود . در روز اول شدت درد در گروه آلوئوژل به طور قابل توجهی کمتر از دو گروه دیگر بود اما بین گروه لیزر nm 660 و nm 810 تفاوت معنی داری وجود نداشت . در روز دوم هم در هر سه گروه میزان درد به طور قابل توجهی کمتر شده بود. هم چنین شدت درد در گروه لیزر nm 660 در زمان 12 ساعت به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر و در گروه آلوئوژل به طور قابل توجهی کمتر از گروه لیزرnm 810 بود . این نتایج در روز سوم هم به همین ترتیب بود. نتیجه گیری: اثر آلوئوژل در کاهش درد بیماران سریع تر از گروه های لیزر nm 660 وnm 810 بود ولی در روز های بعدی لیزر nm 660 بهتر از دو گروه دیگر عمل کرده بود . آلوئوژل در همه بازه های زمانی بهتر از لیزر nm 810 درد بیماران را کاهش داده بود . اثر لیزرnm810 با گذر زمان افزایش یافت. واژه های کلیدی: درمان با لیزر کم توان، آلوئوژل، مولر سوم مندیبل

ادونتوما شایع ترین تومور ادنتوژنیک است و غالبا با رویش دندان های دائمی و به خصوص دندان کانین دائمی تداخل می کند. اکثر ادونتوماها در ارتباط با ناهنجاری هایی مثل نهفتگی، قرارگیری نادرست، دیاستم و... هستند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع سنی، جنسی و مکانی و هم چنین ارزیابی خصوصیات رادیوگرافی ادونتوما انجام می پذیرد. در این مطالعه 92 رادیوگرافی های پانورامیک موجود در دانشکده دندانپزشکی و یک مرکز رادیولوژی خصوصی در مشهد از سال 1388 تا سال 1392که پس از نمونه برداری، جواب بیوپسی آن ها، وجود ادونتوما را تایید کرده بود انتخاب شدند و تمام مشخصات رادیوگرافی این بیماران شامل محل درگیری، نحوه ارتباط با دندان ها، حدود رادیوگرافی، شکل ضایعه، نمای داخلی و تاثیر بر ساختمان های اطراف ثبت گردید. همچنین وجود تورم در نمای بالینی نیز ثبت گردید. شیوع ادونتوما در مردان کمی بیشتر از زنان، در فک پایین بیشتر از بالا و در نواحی قدامی بیشتر از نواحی خلفی بود. همچنین شیوع ادونتومای ارگانیزه در هر دو فک بیشتر از نوع غیر ارگانیزه و ترکیبی بود. مهمترین تاثیرات این ضایعه بر ساختارهای اطراف شامل جابه جایی و نهفتگی دندان ها بوده است. نتیجه گیری: ادونتوما یک تومور ادونتوژنیک خوش خیم می باشد و پیشنهاد می گردد به منظور شناسایی زودتر ادونتوما و جلوگیری از عوارض آن شامل جابه جایی و نهفتگی دندان ها رادیوگرافی پانورامیک تشخیصی در دهه اول و دوم زندگی فرد درخواست گردد.

مقدمه: درمان ایمپلنت به عنوان درمان انتخابی (choice of treatment) در بیمارانی که دندان خود را از دست داده اند می باشد. یکی از عواملی که در موفقیت ایمپلنت موثر است کیفیت و کمیت استخوان آلوئولار می باشد. با توجه به اینکه نواحی بی دندانی خلف ماگزیلا به علت آتروفی ریج استخوان آلوئول و گسترش سینوس ماگزیلاری حجم کمی از استخوان را جهت قرار گرفتن ایمپلنت فراهم می کند، کاربرد ایمپلنت به بازسازی استخوان آلوئولار و اصلاح سینوس ماگزیلاری بسیار وابسته است. بالا بردن کف سینوس جهت افزایش استخوان آلوئولار یک انتخاب درمانی بسیار موثر با نتایج قابل پیش بینی است. prf (platelet-rich fibrin) نسل جدیدی از platelet concentration است که دارای فاکتور های رشدی متعددی می باشد و ترکیب آن با گرفت ها می تواند باعث تسریع در روند جایگزینی گرفت با استخوان شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تأثیر نوع گرفت (آلوگرفت یا زنوگرفت) همراه با prf در میزان ثبات و افزایش ارتفاع استخوان در جراحی open sinus lift بود. مواد و روش کار: در مطالعه حاضر بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد که در ارزیابی cbct نیازمند آگمنتاسیون ریج ماگزیلا با استفاده از سینوس لیفت بودند، وارد شدند. پیش از شروع جراحی سینوس لیفت، 20 سی سی خون از ورید براکیال بیماران گرفته شد تا پس از سانتریفیوژ هر 10 سی سی دو قطعه prf بدست آید. تمامی جراحی ها توسط یک جراح صورت گرفت. در هر سمت پس از قرار دادن ایمپلنت ها، فاصله خالی میان غشاء اشنایدرین که بر روی قسمت اپیکال ایمپلنت قرار گرفته و کف سینوس ماگزیلا با استفاده از مواد پیوندی پر گردید. در جراحی یک سمت مواد پیوندی شامل آلوگرفت fdba بود که به خوبی با prf مخلوط شده بودند و در سمت دیگر زنوگرفت bio-oss در ترکیب با prf بودند. جراحی هر سمت در یک جلسه مجزا صورت گرفت و فاصله دو جراحی برابر یک هفته بود. بلافاصله پس از جراحی، 3 و 6 ماه پس از آن میزان ثبات ایمپلنت ها با استفاده از دستگاه osstell اندازه گیری شد تا isq ایمپلنت ها ثبت گردد. سپس در همان زمان یک رادیوگرافی موازی در هر سمت گرفته شد تا میزان ارتفاع استخوان در مزیال و دیستال ایمپلنت ها اندازه گیری گردد. به منظور تحلیل داده ها از آزمونهای آماری paired t-test و independent t-test در نرم افزار spss نسخه 5/11 با ضریب اطمینان 95% استفاده شد. نتایج: در مطالعه حاضر 10 بیمار (6 زن و 4 مرد) نیازمند سینوس لیفت به صورت دو طرفه شرکت نمودند. میانگین سنی بیماران برابر 32/7 ± 36/49 بود. در بررسی ارتفاع استخوان در رادیوگرافی pa موازی مشخص گردید که در طول زمان ارتفاع استخوان به صورت معناداری در هر دو گروه افزایش یافته بود (p-value < 0.05). تفاوتی میان دو گروه از نظر روند افزایش ارتفاع استخوان مشاهده نشد (p-value > 0.05). همچنین میانگین استخوان کسب شده در دو گروه دارای تفاوت آماری معناداری نبود (p-value > 0.05). در بررسی میزان ثبات با استفاده از معیار isq مشخص گردید این معیار نیز در طول زمان در هر دو گروه به صورت معناداری افزایش یافته بود (p-value < 0.05) اما تفاوتی میان دو گروه در این روند وجود نداشت (p-value > 0.05). در بررسی میزان ثبات کسب شده تفاوت آماری معناداری میان دو گروه وجود نداشت (p-value > 0.05). نتیجه گیری: بر مبنای نتایج حاصل از پژوهش کنونی می توان بیان نمود که استفاده از prf در ترکیب با آلوگرفت fdba نتایج مشابهی با ترکیب آن با زنوگرفت bio-oss از نظر ارتفاع استخوان تشکیل شده و ثبات ایمپلنت داشت. با این حال میزان ثبات و استخوان تشکیل شده در بررسی 6 ماهه در گروه prf/fdba بیشتر از گروه prf/bio-oss بود.

مقدمه: جراحی دندان عقل نهفته شایعترین جراحی ناحیه ی فک و صورت است. درد و تورم از شایعترین مشکلات پس از این جراحی هستند که کیفیت زندگی فرد را در روزهای اول پس از جراحی تحت تاثیر قرار می دهند. تا کنون بیشتر جراحان با تجویز داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی و کورتیکواستروئیدها سعی در کاهش این علائم داشته اند ولی این داروها اثرات جانبی مضری نیز دارند. به نظر می رسد روش های جایگزین مانند استفاده از لیزر کم توان باعث کاهش این عوارض شوند بدون این که اثرات جانبی ایجاد کنند. مواد و روش ها: تعداد 40 بیمار با نهفتگی دو طرفه دندان عقل مندیبل وارد مطالعه شدند. قبل از شروع جراحی برای به دست اوردن مقدار پایه جهت بررسی تورم اندازه گیری هایی روی ابعاد صورت انجام شد. فاصله ی بین تراگوس تا کمیسور لب و فاصله ی بین گونیون تا کانتوس خارجی چشم اندازه گیری شد. سمتی که قرار بود لیزر به کار برده شود به صورت تصادفی انتخاب شد. در طرف کنترل نیز هند پیس لیزر استفاده شد ولی فعال نگردید تا بیمار از سمتی که لیزر دریافت می کند مطلع نباشد. در این مطالعه از درمان ترکیبی با لیزر gaalas با طول موج 810 نانومتر و لیزر ingaalp با طول موج 660 نانومتر استفاده شد. بعد از بستن فلپ ابتدا لیزر قرمز (nm660) از 4 نقطه روی محل جراحی هر کدام به مدت 30 ثانیه تابانده شد و سپس لیزر مادون قرمز (nm810) به صورت خارج دهانی در سه ناحیه هر کدام به مدت 30 ثانیه به کار رفت. برای ارزیابی درد از بیمار خواسته شد طی 7 روز بعد از جراحی هر شب قبل از خواب میزان درد خود را به وسیله ی یک visual analogue scale) vas) ثبت کند.جهت ارزیابی تورم نیز اندازه گیری های ذکر شده قبل از جراحی و در روزهای4،2 و 7 بعد از جراحی انجام شد. ضمنا از بیمار خواسته شد دفعات مصرف مسکن در روز را نیز ثبت کند. در نهایت داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج:در روزهای اول تا ششم میزان درد در گروه لیزر به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود ولی در روز هفتم تفاوتی در شدت درد بین دو گروه وجود نداشت.(p>0.05) تورم نیز در روزهای 2،4و7 در گروه لیزر نسبت به گروه کنترل کمتر بود.(p<0.05) همچنین در هر دو گروه اندازه گیری های انجام شده روی صورت در روز دوم نسبت به روز چهارم و در روز چهارم نسبت به روز هفتم و نیز فاصله ی قبل از جراحی بیشتر بود. (p<0.05) از لحاظ مصرف دارو نیز تنها در روز ششم گروه لیزر اختلاف آماری معناداری در مصرف مسکن با گروه کنترل داشت. نتیجه گیری: استفاده از درمان ترکیبی با لیزر nm660 و nm 810 پس از جراحی دندان عقل نهفته باعث کاهش مشخص درد و تورم پس از عمل می شود. واژه های کلیدی: مولر سوم نهفته ی مندیبل، لیزر کم توان، درمان با لیزر کم توان، درد، تورم.

صدمات دندانی به عنوان دومین آسیب شایع در حوادث تروماتیک در کودکان و نوجوانان شناخته میشود. ضربه به دندان ها می تواند عوارضی را از یک حساسیت ساده دندانی تا آسیب شدید فک و صورت ایجاد نماید. شایع ترین این صدمات، شکستگی تاج و شایع ترین دندان درگیر، ثنایاهای ماگزیلا می باشد.تشخیص نامناسب و درمان نادرست و تاخیری چنین صدماتی می تواند عوارض جبران ناپذیری برای بیماران ایجاد نماید، لذا مدیریت بموقع و درمان مناسب این صدمات از وظایف دندانپزشکان و پزشکان در مراکز اورژانس می باشد. هدف : هدف از این تحقیق ، بررسی تأثیر دوره آموزشی مدیریت درمان تروماهای دندانی- فکی بر ارتقا آگاهی پزشکان و دندانپزشکان مراکز اورژانس شهر مشهد می باشد. این مطالعه بر روی 60 نفر شامل 15 دستیار جراح فک و صورت ، 15 دستیار طب اورژانس ، 15 دستیار گوش و حلق و بینی و 15 اینترن پزشکی که به صورت غیر احتمالی _ سرشماری در مراکز اورژانس شهر مشهد انتخاب شده اند، انجام گرفت. مطالعه بصورت میدانی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است که در اختیار گروه های هدف قرار گرفت.پس از تکمیل پرسشنامه،کتابچه ای در رابطه با تروماهای دندانی بین افراد شرکت کننده توزیع شد و پس از یک ماه دوباره پرسشنامه به گروه هدف داده شد و داده ها جمع آوری گردید. جهت تحلیل آماری داده ها از نرم افزار spss و آزمون آماری کروسکال والیس و کای اسکوئر استفاده شد. پایین ترین میزان آگاهی از مدیریت درمان تروماهای دندانی_فکی قبل از مداخله( برگزاری دوره آموزشی)مربوط به گروه اینترن های پزشکی ( 11/31%) و بیشترین میزان آگاهی مربوط به دستیار های فک و صورت ( 66/86%) می باشد.آگاهی متخصصین فک و صورت به شکل معناداری به ترتیب بیشتر از دانشجویان اینترن ، دستیاران گوش،حلق،بینی و دستیاران طب اورژانس می باشد. (001/0>p،001/0>p ،001/0>p).همچنین آگاهی دستیاران طب اورژانس قبل از مداخله به شکل معناداری بیشتر از آگاهی دانشجویان اینترن پزشکی می باشد. (004/0=p) پس از مداخله ، همچنان دستیاران فک و صورت بیشترین آگاهی را داشتند(3/93%)و پس از آن ها اینترن های پزشکی(3/78%) ، دستیاران گوش،حلق،بینی (2/77%)و طب اورژانس(8/68%) قرار گرفتند.نمره دانشجویان اینترن ، دستیاران گوش،حلق،بینی و طب اورژانس بعد از مداخله تفاوت معناداری دارد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آگاهی اینترن ها و دستیاران گروه های مختلف بجز جراح فک و صورت در رابطه با تروماهای سر و گردن بسیار کم می باشد لذا تدوین دوره آموزش اورژانس تروماهای سر و گردن برای رزیدنتها و اینترن ها ضروری می باشد.

عمل جراحی ماگزیلا و بطور اختصاصی تر استئوتومیl le fort که روش انتخابی برای جراحی دفورمیتی های ماگزیلا است، موجب تغییرات محسوسی در بینی می شود. برای نمونه پهن شدگی عرض بینی و تغییرات محتمل در ساختار و پشت نوک بینی که به جهت حرکت استخوان بستگی دارد، جابجایی بافت نرم و ضخیم شدگی پوست از آن جمله اند. یک تکنیک جراحی برای کنترل پهن شدگی قاعده ی بینی تکنیک cinch قاعده ی بینی است.

جایگزینی دندان های از دست رفته به وسیله ایمپلنت دندانی به فراوانی انجام میشود. برای اینکه ایمپلنت به طور بهینه جایگزین شود باید در استخوان ایده ال جایگذاری شود که البته این نقایص قابل ترمیم هستند، یکی از این روشها guided bone regeneration است.