طبق تعاریف، مأموریت مترجم شفاهی برقراری ارتباط موفق بین اشخاصی است که به یک زبان سخن نمی گویند یا بین کشورهایی که زبان رسمی آنها با یکدیگر متفاوت است. با توجه به نقش مترجم شفاهی به عنوان واسطه ی برقراری این ارتباط، این پژوهش بر تأثیر عوامل زبانی و فرا زبانی در ترجمه شفاهی تمرکز یافته است. مطالعات ترجمه شفاهی در بین سایر شاخه های ترجمه شناسی زمینه ی تحقیقاتی جدیدتری است و در ایران و به ویژه در زبان فرانسه کمتر به آن پرداخته شده. به این خاطر در این پایان نامه با تکیه بر نظریه های موجود و با رویکردهای شناختی و ارتباطی در این زمینه پژوهشی میدانی انجام دادیم. به این منظور گروهی از مترجمان شفاهی ایرانی را برگزیدیم و پرسشنامه ای بین ایشان توزیع کردیم که مطابق با سر فصلهای این پژوهش تنظیم شده است. به این ترتیب تأثیر ابعاد زبانی، فرازبانی که طبق فرضیات ما می توانند بر فرآیند و محصول ترجمه شفاهی تأثیرگذار باشند را بررسی نمودیم. در فصل نخست این پژوهش به مطالعه ی بعد زبانی در ترجمه شفاهی پرداختیم و بر زبان به عنوان اصلی ترین وسیله ی ارتباطی و شناخت زبانی تأ کید کردیم. در فصل دوم که به بعد فرا زبانی اختصاص داده شده ابزار غیر کلامی را به عنوان مکمل زبان در فرآیند انتقال اطلاعات بررسی نمودیم. در فصل سوم که به بعد روانشناختی اختصاص داده شده به بررسی فرآیند ذهنی مترجم شفاهی و خصوصیات سخنران پرداختیم. و در فصل چهارم شناخت غیر زبانی مترجم شفاهی و مسائل فرهنگی و ارتباطات بین فرهنگی را مطالعه کردیم. طبق بررسی های ما ترجمه شفاهی در غرب صاحب منزلت و جایگاهی حرفه ای و معتبر است و اکثر افرادی که در این حرفه مشغولند تحصیلات دانشگاهی مختص به این رشته را پشت سر گذاشته اند. اما در ایران این رشته به عنوان شاخه ای مستقل در ترجمه وجود ندارد. بنابراین پیشنهاد ما این است که برای بهبود کیفیت کار مترجمان شفاهی نظام آموزشی و دانشگاهی به آموزش این زمینه توجه بیشتری نشان دهد و رشته ترجمه شفاهی مستقلاً ایجاد گردد.