تحقیق حاضر با این پرسش آغاز می شود که «چه انتقادهایی بر ساختارگرایی سوسور و دلالت های آن در علوم اجتماعی وارد است؟» فرضیه یا همان پاسخی که در تحقیق حاضر به این مسأله ارائه شده است این است که ساختارگرایی سوسور بر برخی از اصول و مبانی هستی شناختی، معرفت شناختی و روش شناختی استوار گشته است که این اصول و مبانی دلالت های مشخصی در شکل گیری نظریه های ساختارگرایانه در علوم اجتماعی داشته است. از جمله این اصول و مبانی می توان به ربطی دانستن معانی، نفی اصل واقعیت و نادیده گرفتن فاعل شناسا اشاره کرد. این اصول و مبانی از منظر فلسفه صدرایی با اشکالات مهمی مواجه است که فقدان پاسخ روشنی از سوی سوسور و سایر مدافعان ساختارگرایی، موجب تزلزل اصل نظریه ساختارگرایی و دلالت های آن در علوم اجتماعی می شود.