وجود ترک در یک سازه باعث ایجاد نرمی محلی و کاهش سختی می شود، که به تبع آن فرکانس های طبیعی سازه کاهش می یابد. از این رو با داشتن فرکانس های طبیعی سازه می توان به عمق و مکان ترک پی برد. در این پژوهش سعی بر این است تا از روی فرکانس های طبیعی یک عضو ترکدار، آسیب را شناسایی کنیم. با دو روش الگوریتم ژنتیک و شبکه عصبی این شناسایی را انجام می دهیم. از معادلاتی که برای عضوهای ارتعاشی ترکدار موجود است استفاده کرده و تابع هزینه الگوریتم ژنتیک و اطلاعات لازم برای آموزش شبکه عصبی را بدست می آوریم. از بررسی نتایج معلوم می شود که هر دو روش با دقت بالایی ترک را شناسایی می کنند.