چکیده مقدمه: با پیشرفت دندانپزشکی در حیطه مواد ادهزیو، سازندگان با ترکیب ادهزیو و سمان سعی در تولید ترکیبی دارند که نیاز به آماده سازی سطح، قبل کاربرد این مواد را برای ترمیم و سطح دندان از بین می برد. بنظر می رسد باند اولیه توسط منومرهای اسیدی که باعث دمینرالیزاسیون سطح دندان و نفوذ به آن می شود ایجاد می گردد که در نهایت ایجاد گیر مکانیکی می نماید. واکنش ثانویه ایجاد ادهیژن شیمیایی با هیدروکسی آپاتیت می باشد. تکنیک کاربرد چند مرحله ای در سمان های کانونشنال وقتگیر و حساس می باشد. این حساسیت ممکن است باند را به مخاطره بیاندازد. هدف: مقایسه استحکام باند برشی پرسلن فلدسپاتیک چسبانده شده توسط سمانهای خود چسبنده و مرسوم به مینا و عاج مواد و روش: در این مطالعه آزمایشگاهی 30 سطح صاف مینایی (در پالاتال) و عاجی (در باکال) دندانهای پرمولر ماگزیلای انسانی تازه کشیده شده با استفاده از دیسکهای الماسه ظریف آماده شدند. سپس نمونه ها به سه گروه مینایی و سه گروه عاجی تقسیم شدند( هرگروه=10). نمونه های گروه یک شامل سطح مینایی بوده که به مدت 30 ثانیه با اسیدفسفرسیک 35 درصد اچ گردیده و10 ثانیه شسته می شود. ادهزیو single bond در دو لایه زده، به مدت 2ثانیه خشک شده و در نهایت به مدت 20 ثانیه کیور گردید. بلوک های آماده شده باسمان relyx arc چسبانده و40 ثانیه کیور می کنیم. درزیرگروه دو پس از استاندارد کردن اسمیرلایر با سمباده 600 گریت، قبل از سمان کردن نمونه ها سطح مینای آماده شده توسط خمیر پامیس و برس شسته و 3-2 ثانیه با اسپری هوا یا گلوله پنبه سطح را خشک می کنیم تا سطح نمای درخشش پیدا کند. بلوک های آماده شده باسمان relyx unicem چسبانده و20 ثانیه کیور می کنیم. زیرگروه سه: تمامی مرحل ذکر شده برای گروه اول برای زیرگروه سه نیز بکار می رود با این تفاوت که در این گروه به جای سمان rely x arc از سمان relyx unicem استفاده می کنیم. تمامی این مراحل برای گروه های چهار تا شش نیز بر روی عاج نیز تکرار می شود. نمونه ها سپس ترموسایکل شده و استحکام باند برشی بوسیله ماشین یونیورسال با کراس هد mm/min 5/0 ثبت شد. نحوه شکست تمام نمونه ها توسط میکروسکوپ مشاهده شد. آنالیزهای آماری با توجه به نرمال بودن داده ها با آزمون های anova و آنالیزهای tukeys انجام گردید ?=0.05) (. یافته ها : در مقایسه گروه های آزمایشی با یکدیگر، گروه سه دارای حداکثر استحکام باند (42/17) و گروه شش حداقل استحکام باند (26/9) بوده است. آزمون آنالیز واریانس تفاوت معنادار آماری بین استحکام باند شش گروه آزمایشی نشان نداد، به غیر از گروه های سه و شش که این تفاوت معنادار بوده است(01/0=?). در بین سه نوع شکست تفاوت معنادار آماری وجود نداشت. نتیجه گیری : اچینگ انتخابی عاج ومینا باعث افزایش استحکام باند برشی سمان relyx unicem در مقایسه با سمان relyx arc نمی گردد. کلمات کلیدی : استحکام باند برشی- سمان سلف ادهزیو- آماده سازی سطح دندان- پرسلن فلدسپاتیک

در این مطالعه از 162 دندان پرمولر سالم با حفرات کلاس iاستفاده شدواین دندانها در 4 گروه بصورت تصادفی تقسیم شدند.1)ترمیم کامپوزیت 2)ترمیم آمالگام 3)کامپوزیت جایگزین آمالگام در حضور محصولات حاصل از کروژن 4)کامپوزیت جایگزین آمالگام با حذف محصولات حاصل از کروژن .هر کدام از گروها در سه فاصله زمانی 1و3و6 ماهه مورد ارزیابی قرار گرفتند.آنالیزedx جهت بررسی عناصر سطح عاج و ارزیابی استحکام باند برشی انجام شد.و نتایج نشان داد حذف محصولات حاصل از کروژن اثری بر استحکام باند ترمیم های کامپوزیت جایگزین آمالگام ندارد

مقدمه: چنانچه بتوان در نواحی از دهان که زیبایی حائز اهمیت است، ماده ترمیمی را انتخاب کرد که ثبات رنگ بیشتری داشته باشد، قادر می شویم که ترمیمی با کیفیت بالاتر انجام دهیم. هدف: هدف از انجام این مطالعه مقایسه ثبات رنگ در کامپازیت های با بیس دی متاکریلات و سایلوران پس از ایجاد تغییر رنگ و سفید کردن می باشد. روش کار و مواد: برای انجام این تحقیق از کامپازیتfiltek z350,filtek z250,و filtek p90 رنگ a2استفاده گردید، که از هر یک 10 عدد دیسک به قطر 15 میلیمتر و ضخامت 2 میلیمتر تهیه شد.قبل از شروع تغییر رنگ،شاخصهای رنگی lab همه نمونه ها به روش کالریمتری تعیین و ثبت می شود. سپس نمونه ها بمدت یک هفته در محلول چای استاندارد در دمای اتاق نگهداری می شوند. مقدار تغییر رنگ نمونه ها پس از این مرحله با اندازه گیری شاخصهای رنگی lab و محاسبه اختلاف رنگ با استفاده از فرمول زیر مشخص گردید: ?e2=?a2 +?b2 +?l2 سپسنمونه ها تحت درمان با کارباماید پراکساید ?15 قرار گرفتند. پس از اتمام دوره سفیدکردن عملیات کالریمتری مجددا بر روی نمونه ها انجام می شودو میزان تغییر رنگ هر یک از نمونه ها بر اساس معادله فوق محاسبه می شود.سپس میانگین ?e برای گروهها محاسبه و با یکدیگر مقایسه می شود.. یافته ها: میزان تغییر رنگ (e1? و e2?) در مورد کامپازیت های z250 و z350 به دنبال قرار دادن نمونه ها در چای و سپس انجام بلیچینگ کمتر از 3/3 می باشد، که از لحاظ کلینیکی قابل مشاهدهنمی باشد. ولی میزان تغییر رنگ (e1? و e2?) در مورد کامپازیت p90 که یک کامپازیت سایلوران است، با دو گروه قبلی اختلاف معنی داری دارد و میزان e1? و e2?بیش از 3/3 می باشد و از لحاظ کلینیکی قابل مشاهده می باشد. نتیجه گیری: اگر چه کامپازیت سایلوران در مقایسه با کامپازیت های دی متاکریلات ثبات رنگ کمتری به دنبال قرار گرفتن در چای نشان داد، ولی از طرفی دیگر این کامپازیت به ماده بلیچینگ به خوبی پاسخ می دهد و چنانچه به عنوان ترمیم زیبایی استفاده شود ممکن است نیاز به تعویض آن ها پس از انجام بلیچینگ نباشد.

چکیده هدف: درمان ارتودنسی به علت تجمع طولانی مدت پلاک باکتریایی بر روی سطوح مینایی می تواند منجر به از دست رفتن ساختمان های دندانی کلسیفیه و ایجاد white spotگردد. علی رغم تلاشهای فراوان جهت پیشگیری از دمینرالیزاسیون مینا ، ضایعات سفیدهنوز در بسیاری از بیماران ارتدنسی ایجاد می شوند. میکروابریژن شامل کاربرد ترکیب اسید و یک ماده ساینده در سطح مینا است که برای درمان این ضایعات استفاده می گردد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه دو روش میکروابریژن (1-اسید هیدرو کلریک18%- پامیس و اسید ارتوفسفریک37%- پامیس) جهت بهبود ضایعات سفید و مقایسه تغییر رنگ دندانها پس از درمان می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه شصت دندان پرمولر کشیده شده که فاقد پوسیدگی و هیپوپلازی مینا بودند انتخاب شدند. ضایعات سفید در مینای سطح باکال دندانها بطور مصنوعی ایجاد شد. دندانها به صورت تصادفی در سه گروه قرار داده شدند:1- پالیش به عنوان گروه کنترل 2- میکروابریژن با اسید هیدرو کلریک 18% و پامیس و 3- میکروابریژن با اسید ارتوفسفریک37% و پامیس.پس از این مرحله سه گروه به مدت 1 هفته (روزانه 5 دقیقه) در محلول چای-قهوه غوطه ور شدند. رنگ نمونه (lab) توسط کالریمتر قبل و بعد از ایجاد ضایعات سفید همچنین قبل و بعد از درمان و پس از غوطه ور سازی در محلول رنگی انجام شد.و سپس ?? ( با استفاده از فرمول ) بین هر دو مرحله محاسبه شد. داده ها توسط آزمونهای آماری multiple measurementو توکی آنالیز گردید. یافته ها: از نظر آماری برای 1?? و 2?? اختلاف معنی داری وجود نداشت. برای 3?? بین گروه 1و 2 و برای 4?? بین گروه 1و 3 اختلاف معنی داری وجود داشت .همچنین هر سه گروه از نظر 5?? با یکدیگر اختلاف معنی داری نشان دادند(p<0.05). نتیجه گیری: رنگ قابل قبول بلافاصله پس از سه روش درمانی نتایج بهتری را در گروه hcl و پالیش نشان داد.پس از قرار گرفتن در معرض محلول چای و قهوه نتایج بهتری در گروه h3po4 و پالیش مشاهده شد. کلید واژه ها: ضایعات سفید، میکروابریژن، تغییر رنگ

مقدمه: کامپازیت رزین ها بطور گسترده ای در دندانپزشکی ترمیمی استفاده می شوند و بطور عمده دارای بیس متاکریلات هستند. بزرگترین عیب این مواد انقباض پلی مریزاسیون است. نوآوری جدید، ساخت کامپازیت با بیس سایلوران است که کمترین مقدار انقباض را دارد و با یک ادهزیو سایلوران سلف اچ همراه است. اچ انتخابی باعث افزایش اتصال در ادهزیوهای متاکریلات سلف اچ می شود ولی این مطلب در مورد سیستم سایلوران شناخته شده نیست. هدف مطالعه حاضر مقایسه استحکام باند یک کامپازیت با بیس متاکریلات بیس با کامپازیتی با بیس سایلوران با و بدون اچ انتخابی به مینا و عاج بود. مواد و روش: از 40 دندان پرمولر انسانی 80 نمونه دندانی با سطح عاجی یا مینایی تهیه شد و بطور تصادفی و به تعداد مساوی در دو گروه تقسیم شدند. گروه 1 : کامپازیت filtek p60 و ادهزیو clearfil se bond (40 نمونه)، گروه 2 : کامپازیت filtek p90 و ادهزیو silorane adhesive (40 نمونه). هر ادهزیو رزین به دو صورت الف) بدون اچ انتخابی ب) با اچ انتخابی (اسید فسفریک 37% برای 20 ثانیه) به کار رفت. سپس استوانه ای از کامپازیت مربوط به هر گروه روی سطح باند شد. بعد از 24 ساعت نگهداری در دمای اتاق و پانصد چرخه حرارتی استحکام باند برشی با دستگاه تست همه کاره با سرعت نیم میلیمتر در دقیقه اندازه گیری شد. سطح باند شده در زیر استریومیکروسکوپ جهت ثبت نوع شکست بررسی شد. داده ها در نرم افزار spss نسخه 11.5 گردآوری و با فاصله اطمینان 95% با آزمون آنالیز واریانس دو عاملی و کای دو بررسی شدند. نتایج : استحکام باند برشی کامپازیت filtek p60 در هر دو سطح مینا و عاج به صورت معناداری بالاتر از filtek p90 بود (p < 0.05). برای هر دو کامپازیت مورد آزمایش، اچینگ انتخابی در سطح مینا یا عاج تاثیر معنی داری بر استحکام باند نداشت (p > 0.05). تداخل آماری بین دو متغیر نوع کامپازیت و اچ انتخابی مشاهده نشد (p > 0.05). نوع شکست اغلب از نوع ادهزیو بود و ارتباط معناداری میان نوع شکست و نوع کامپازیت و یا عامل اچ انتخابی در مینا یا عاج مشاهده نشد (p > 0.05). نتیجه گیری: استحکام باند کامپازیت با بیس متاکریلات به مینا و عاج به صورت معناداری از کامپازیت با بیس سایلوران بالاتر بود. عامل اچینگ تاثیر معنی داری در افزایش باند کامپازیت به مینا یا عاج در هر یک از انواع کامپازیت ایجاد نکرد.