پیش بینی و مدل سازی رفتار فازی تعادلی بخار- مایع تر کیبات هیدروکربنی از اهمیت بالایی در طراحی فرایند هایی مانند طراحی واحدهای تقطیر ، تثبیت میعانات و خطوط انتقال گاز و نفت بر خوردار است. در بین روشهای مختلف محاسبه و پیش بینی رفتار فازی، معادله های حالت مشارکتِ گروهی به علت صحت قابل قبول در محاسبات و نیاز به تعداد بسیار کمتر پارامتر تنظیمی نسبت به معادلات مولکولی از نقطه نظر طراحی فرآیند و هم از نقطه نظر تحقیقاتی از اهمیت ویژه ای برخوردارهستند. بنا به اهمیت بالای معادله های حالت مشارکت گروهی ، مخصوصا در محاسبه تعادلات فازی بخار-مایع تر کیبات هیدرو کربنی تاکنون معادلات مختلفی در این زمینه ارائه شده که از کاربردی ترین این مدلها در سا لهای اخیر می توان از معادله های مشارکت گروهی ppr78 و unifac نام برد. در این تحقیق در ابتدا به تو ضیح مبانی رفتار فازی مخلوطهای هیدرو کربنی و مدلهای مشارکت گروهی و موارد مرتبط با آن مانند معادلات حالت مکعبی، توابع آلفا ،قوانین اختلاط و مدلهای ضریب فعالیت خواهیم پرداخت . سپس با ارائه ایده های جدید مانند بسط دادن معادله ppr78 برای قوانین اختلاط aex/eos و به کار گیری معادله مشارکت گروهی ضریب فعالیتunifac-nrf با قوانین اختلاط gex/eos مناسب به بهبود محاسبات فازی ترکیبات هیدروکربنی می پردازیم. این تحقیق نشان می دهد که استفاده از معادله مشارکت گروهی unifac-nrf و قانون اختلاط ترکیب خطی vidal و michelsen نتایج خیلی خوبی برای سامانه های هیدروکربنی نا متقارن در فشار بالا ارائه می دهد.

در این رساله دکتری به بررسی ناپایداری های جریان به وجود آمده در تولید قطعات اکسترودی کامپوزیت چوب-پلاستیک پرداخته شده است. ناپایداری های جریان موجب تولید قطعات با کیفیت سطح نامناسب و نیز کاهش سرعت تولید می شود و مشکلاتی را برای تولید قطعات اکسترودی بوجود می آورد. برای انجام این بررسی از دو نوع پلی پروپیلن و یک نوع پلی اتیلن سنگین برای ساخت ترکیباتی از این کامپوزیت استفاده شد و با انتخاب مقاطع بزرگ پروفیل دایروی، روند تحقیق به مقیاس کار تولید واقعی نزدیک تر گردید. تعداد زیادی نمونه به کمک طراحی آزمایش تولید شده و آزمون های مختلفی در هنگام تولید و پس از تولید روی قطعات انجام گردید. متغیرهای فرآیند اکستروژن شامل درصد چوب، سرعت ماردون، دمای مذاب، قطر دای، نسبت طول دنباله به قطر دای و شاخص جریان پذیری پلیمر بوده و اندازه گیری ها شامل فشار دای و سرعت خروج مواد و آزمون ها شامل زبری سطح قطعات، میزان جذب آب و همچنین dsc (گرماسنجی تفاضلی) و رئولوژی بودند. در ادامه اثر هرکدام از متغیرهای مستقل فرآیند بر روی پارامتر مورد نظر بررسی گردید. با استفاده از برخی از روابط تئوری، پیش بینی فشار دای و نیز تنش برشی روی دیواره بدست آمد که برای پیش بینی کیفیت سطح به عنوان معیاری از ناپایداری جریان استفاده می شود. نتیجه کلی بدست آمده از این بررسی ها این است که در تنش های برشی بزرگ تر از یک مقدار مشخص (در اینجا 0.3 مگا پاسکال) روی دیواره، قطعه خروجی با کیفیت سطح کاملا مطلوب بدست می آید. برای بررسی صحت فرضیه های ارائه شده برای مقاطع دایروی، از یک دای با مقطع مستطیل شکل استفاده شد و به کمک طراحی آزمایش جداگانه، پروفیل هایی تولید و آزمون های کیفیت سطح بر روی قطعات انجام گردید. نتایجی که برای دای با مقطع مستطیلی بدست آمد کاملا با نتایج دای های دایروی همخوانی داشت. پس از انجام همه آزمون ها و بررسی های تئوری مشخص گردید که در تنش برشی روی دیواره بالاتر از 0.3 مگا پاسکال پروفیل های با کیفیت سطح کاملا مطلوب قابل تولید هستند.