شهر به عنوان نوعی خاص از سازمان یافتگی زندگی اجتماعی، کانون توجه بسیاری از صاحب نظران و اندیشمندان بوده است. به تعبیر برخی از آن ها، این سازمان یافتگی در نوعی پیوستار زمانی- مکانی بوجود می آید که از این طریق، شرایط بازتولید هویت فراهم می شود. محلات به مثابه بافتی از شهر و واقعیتی اجتماعی – فیزیکی در وضعیت مکانی و زمانی خاص توان استمرار دارند و از فرآیند کنش ها، تعلقات و انسجام جمعی در مرزبندی محلات، هویت محله ای بوجود می آید. تهران، کلان شهری است که در سال های اخیر با مسائل متعددی درگیر است. با مرکزیت پیدا کردن شهر تهران، افراد زیادی به دلیل بهره-گیری از سهم روزافزون شهر تهران از امکانات، راهی این شهر شده اند و شهر با بحران در حفظ حافظه جمعی و هویت در سطح محلات روبرو شده است. از این رو، این پژوهش در قالب توصیفی- تحلیلی به بررسی نظریات حافظه جمعی و هویت محله ای پرداخته است و نیز پژوهشگر با روش کیفی، داده های خود (40 مصاحبه) را در سطح 3 محله جمع آوری کرده است و نتایج را استخراج کرده است. پژوهش قصد بر آن دارد که با بررسی عوامل تاثیرگذار بر هویت و عوامل تضعیف و تقویت حافظه جمعی، روند تولید و بازتولید هویت محله ای را جستجو کند.