به گفته بوردیو مصرف، دیگر تنها ارضای یک دسته از نیازها نیست، بلکه متضمن نشانه ها، نمادها، ایده ها و ارزش ها است. مصرف کالاهای فرهنگی، بعدی است از حیات که این مقوله، عمدتاً با توسعه صنعت و فرهنگ مرتبط است و در خصوص جوامع جدید بیشتر کاربرد دارد تا جوامع سنتی. و بر استفاده از رسانه ها و وسایل فرهنگی متمرکز می شود.این پژوهش با هدف بررسی میزان مصرف کالاهای فرهنگی و عوامل موثر برآن در بین شهروندان مشهدی انجام گرفته است. این مطالعه بر روی 384 نفر از شهروندان (194 مرد و 190 زن) با روش نمونه گیری خوشه ای با روش پیمایش و نیز با تکنیک پرسشنامه انجام شده است. کالاهای فرهنگی که دراین پژوهش به هفت گروه طبقه بندی شد که در ادامه بعد از توصیف میزان ونوع مصرف این کالاها رابطه هر یک از متغیرهای مستقل با میزان مصرف این کالاها مورد آزمون واقع شد. درباره پایگاه اجتماعی-اقتصادی وجود رابطه این متغیر با میزان مصرف اکثر کالاهای فرهنگی بغیر از گوش کردن به رادیو و زیارت اماکن متبرکه و مذهبی تایید شد. بیشترین میزان شدت رابطه نیز با میزان استفاده از اینتزنت (0.530) بود. همچنین درباره وجود رابطه بین متغیر دینداری و میزان مصرف کالاهای فرهنگی بیشترین شدت رابطه این متغیر با میزان گوش کردن به موسیقی(0.355-) بود که البته این رابطه به صورت معکوس است؛ یعنی با افزایش میزان دینداری میزان گوش کردن به موسیقی کاهش می یابد. درادامه با انجام رگرسیون مشخص شد که مقدار r^2 برابر با5/26 درصد است، یعنی فقط 5/26درصد تغییرات متغیر وابسته توسط متغیرهای وارد شده در مدل تبیین می شود و بیشترین میزان تاثیر نیز مربوط به متغیر تصنعی کرد و سپس متغیر پایگاه اجتماعی- اقتصادی است. کلمات کلیدی: پایگاه اجتماعی- اقتصادی ، مصرف، کالای فرهنگی، ذائقه ، هویت