چکیده یکی از مهم ترین اهداف کشت بافت، اصلاح و تولید گیاهان مقاوم به سرما می باشد. آسیب سرمایی، زیان های جبران ناپذیری به گیاهان از جمله انگور وارد می کند. در این آزمایش از گره های 3 رقم انگور بیدانه سفید، قزل اوزوم و دم روباهی، برای کشت درون شیشه ای در محیط کشت پایه ms تکمیل شده با هورمون های بنزیل آدنین (صفر و 1 میکرو مولار) در ترکیب با نفتالین استیک اسید (5 و 10 میکرو مولار) و بنزیل آدنین (صفر و 1 میکرومولار) در ترکیب با توفوردی (5 و 10 میکرو مولار) استفاده شد. نصف کالوس ها به مدت 24 روز، در شرایط تاریکی و در دمای 4 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. سپس غلظت قند های محلول، پرولین، پروتئین های محلول و درصد وزن خشک در کالوس های تیمار شده (سازگار شده به سرما) و شاهد (سازگار نشده به سرما) اندازه گیری شده و نیز آزمون زنده مانی در دما های مختلف یخ زدگی، انجام گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که غلظت 5 میکرو مولار نفتالین استیک اسید در ترکیب با غلظت 1 میکرو مولار بنزیل آدنین، موجب بیشترین القای کالوس شد. ارقام بیدانه سفید و دم روباهی سازگار شده به سرما، بیشترین میزان قند و رقم قزل اوزوم شاهد، کمترین میزان قند را داشته و نیز رقم بیدانه سفید شاهد، بیشترین و ارقام قزل اوزوم و بیدانه سفید سازگار شده به سرما، کمترین درصد وزن خشک را به خود اختصاص دادند. در تیمار سازگار شده به سرما میزان پروتئین بیشتر از شاهد بود. میان ارقام بررسی شده، بالا ترین میزان زنده مانی در دما های یخ زدگی، به ارقام بیدانه سفید و دم روباهی اختصاص یافت.