با گسترش اینترنت، ابزارهای در دسترس برای برقراری ارتباط با مشتریان و مدیریت ارتباط با مشتری الکترونیکی در سازمان ها رایج شده است.ecrm در یک سازمان می تواند در سطوح گوناگون قرار داده شود. شرکت ایرانسل یکی از شرکت هایی است که به صورت اینترنتی با مشتریان خود ارتباط کسب و کاری دارد و در این خصوص خدماتی را در بستر وب توسط سایت خود به مشتریان ارائه می دهد لازم است تا تأثیر این سطح خدمات را بر وفاداری مشتریان خود بررسی نماید. هدف از این تحقیق این است که میزان اثر بخشی سطوح مدیریت ارتباط با مشتری الکترونیکی در وفاداری مشتریان شرکت ایرانسل را ارزیابی نماید. این تحقیق که در جامعه آماری کاربران ایرانسل در شهر تهران به تعداد نمونه 96 توزیع شده و 80 نمونه بدست آمده کامل با ابزار پرسشنامه اجرا گردید که روایی پرسشنامه توسط اساتید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ که مقدار آن برابر 85/0 بدست آمد می باشد روش تحقیق در این بررسی توصیفی از نوع همبستگی بوده است. با عنایت به یافته های این تحقیق در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که بین سطوح ecrm و وفاداری مشتریان ارتباط معنا داری وجود دارد به طوری که : سطح اول مدیریت ارتباط با مشتریان الکترونیکی باعث وفاداری مشتریان نمی شود. سطح دوم مدیریت ارتباط با مشتریان الکترونیکی تا حدودی باعث وفاداری مشتریان می گردد. سطح سوم مدیریت ارتباط با مشتریان الکترونیکی بیشترین تأثیر را بر وفاداری مشتریان دارد

با توجه به اینکه فناوری اطلاعات به عنوان محور توسعه جوامع و سازمانها مطرح است، بنابراین پیاده سازی آن نیازمند ژرف اندیشی و تامل، همراه با شناخت عوامل موفقیت و شکست آن در سازمان ها است.در این مطالعه هدف ارزیابی وضعیت فعلی پیاده سازی فناوری اطلاعات در شرکت های متوسط و کوچک کرمان با دید عارضه یابی و ارائه راه کارهای مناسب برای بهسازی است. این پژوهش از نوع توصیفی-کاربردی است . جامعه آماری این تحقیق 108 نفر از کارشناسان ارشد و مدیران سازمان های کوچک و متوسط شهر کرمان است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است. برای تایید روایی، از نظر خبرگان در این زمینه بهره گرفته شده و برای تایید پایایی از آزمون الفای کرونباخ استفاده شده که میزان آن 7938/0 است که نشان دهنده پایایی بالای آن است. با توجه به یافته های تحقیق، وضعیت فعلی پیاده سازی فناوری اطلاعات در سازمان های شهر کرمان، در سطح پایینی قرار دارد و مطلوب نیست. نتایج نشانگر عدم وجود عوامل زیراست: آگاهی و دانش مدیران، آمادگی فرهنگی، توان و مهارت فنی کافی بین کارکنان، مسائل حقوقی و امنیتی، تبیین واضح اهداف استراتژیک، تخصیص سرمایه به اولویت های فناوری، مرزبندی بین کسب وکار و فناوری ، فناوری به عنوان ابزار توانمند ساز؛ همچنین نتایج نشانگر وجود عوامل:زیرساخت فنی و تجهیزات سخت و نرم افزاری است.برای بررسی و آزمون فرضیات از آزمون های همبستگی، فریدمن و تی استیودنت استفاده شده است.