هدف اصلی دولتها در بخش تأمین اجتماعی، تعمیم و گسترش همگانی نظام تأمین اجتماعی به کل افراد جامعه است. نظام تأمین اجتماعی در هر کشور، یکی از بارزترین و شاخص ترین ابزار حاکمیت دولتها جهت فراهم ساختن عدالت اجتماعی، توزیع عادلانه درآمد و ثروت، ایجاد امنیت و رفاه در سطح جامعه است. همچنین افزایش رشد اقتصادی و دست یابی به نرخ های رشد بالا نیز از جمله اساسی ترین اهداف دولتها به شمار می رود. تامین اجتماعی مفهومی کلی داشته و شامل کلیه خدمات دولت اعم از خدمات مسکن، بهداشت، آموزش، انواع مستمریهای پیری و بیکاری که در غالب بیمه های اجتماعی تعریف گردیده اند، و غیره ... به کلیه افراد جامعه می باشد. نظر به اینکه بیمه های اجتماعی از مهمترین اجزاء تامین اجتماعی محسوب می گردد، در پایان نامه حاضر رابطه بین بیمه های اجتماعی و رشد اقتصادی را از دیدگاه تئوری و تجربی مورد بررسی و توجه قرار داده ایم. در این تحقیق پس از ارائه تصویری از بیمه های اجتماعی در ایران، جنبه های اقتصادی تامین اجتماعی و دیدگاههای مطرح شده در این زمینه بازگو گردیده است. همچنین بر پایه یافته های پژوهش تجربی حاضر با استفاده از داده های دوره 1352 تا 1387 و با به کارگیری روش همگرایی انگل– گرنجر، میان مقادیر حقیقی مخارج بیمه های اجتماعی و تولید ناخالص داخلی ایران همگرایی متقابل وجود دارد. استفاده از روش خود رگرسیون برداری var نیز نشان می دهد که رشد مخارج بیمه های اجتماعی درصد قابل توجهی از تغییرات رشد تولید ناخالص داخلی را توضیح می دهد.