چکیده تحقیق: وجود برخی از نشانه های بالینی و شخصیتی ممکن است میزان رضایت از زندگی و نوع نگاه دانش آموزان را به تمایزهایی که با دیگران را دارند، تحت شعاع قرار می دهد و سبب موفقیت یا ناکامی آن ها در امور تحصیلی گردد. هدف از مطالعه اخیر تعیین رابطه بین ویژگی های شخصیتی نئو و رضایت از زندگی و خودمتمایزسازی در میان دانش پژوهان پسر مقطع پیش دانشگاهی در منطقه شش آموزش و پرورش شهر تهران بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات همبستگی و توصیفی است که به روش پیمایش انجام شده است. جامعه اماری تحقیق شامل دانش پژوهان پسر مقطع پیش دانشگاهی آموزش و پرورش منطقه 6 تهران که در سال تحصیلی 89-1388 مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه گیری به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی یک مرحله ای بوده است. بدین صورت که در ابتدا از بین مدارس پیش دانشگاهی دو مدرسه به عنوان نمونه انتخاب و سپس از بین دو مدرسه تعداد 130 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد ویژگی های شخصیتی نئو، پرسشنامه رضایت از زندگی فیلیپ کارتر و پرسش نامه خودمتمایزسازی (dsi-r) استفاده شده است. از روشهای امار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین متغیرهای روان رنجور گرایی و خودمتمایزسازی رابطه معنادار با همبستگی معکوس و بین متغیرهای برون گرایی، مسئولیت پذیری و توافق گرایی و خودمتمایزسازی رابطه معنادار با همبستگی مستقیم گزارش شده است. بدین معنا که پاسخگویانی که از میزان روان آزردگی کمتری برخوردار بودند دارای ویژگی های شخصیتی برون گرایی بیشتر و حس همکاری و توافق گرایی در آن ها بیشتر گزارش شده است. (p<0/001) علاوه بر این نتایج تحقیق نشان می دهد که بین متغیرهای روان رنجور گرایی و رضایت از زندگی رابطه معنادار با همبستگی معکوس بین متغیرهای برون گرایی، مسئولیت پذیری و توافق گرایی و رضایت از زندگی در میان دانش آموزان رابطه معنادار با همبستگی مستقیم گزارش شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد رضایت از زندگی در میان دانش آموزانی بیشتر گزارش شده است که از مسئولیت پذیری بالاتر و روان آزرده گرایی کمتری برخوردار بوده باشند. (p<0/001).