جمهوری اسلامی ایران کشوری با قومیت های متنوع است. ایران دارای شش قوم رسمی(فارس، ترک، کرد، عرب، بلوچ و ترکمن) بوده علاوه برآن با همدیگر اشتراکات فرهنگی، تاریخی، مذهبی و علایق ژئوپلیتیکی زیادی دارند. در این پژوهش دشواری هایی که دراین زمینه بین اقوام با حکومت مرکزی وجود دارد مورد بررسی قرارگرفته شده است. باوجود چنین اشتراکاتی بین قومیت ها و ادامه آن تا فراسوی مرزها فرصت هایی که ازاین قومیت ها می توان استفاده کرد انجام نگرفته است، قومیت ها در ایران بدلیل موقعیت ژئولپیتیکی با چالش های عمده ای روبرو شده اند. دراین پژوهش، از روش توصیفی ـ تحلیلی به همراه روش کتابخانه ای استفاده شده است. هدف از ارائه این پژوهش بررسی عوامل موثر در ایجاد شکاف ها در بین قومیت ها و همچنین نحوه تاثیرگذاری آن برساختار ژئوپلیتیک کشور درابعاد مختلف اعم از سیاسی ، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... می پردازد. با توجه به نتایج حاصله از این پژوهش، مهم ترین عامل وحدت بین اقوام، تاکید برایرانی و اسلامی بودن آنان بوده است. چرا که درانقلاب اسلامی، هشت سال دفاع مقدس میراث فرهنگی و سیاسی گران بهایی است که توسط تمام اقوام خلق شد و همه آن ها(اعم از آذری، کرد، بلوچ، عرب ، ترکمن) با تاثیرپذیری از همان عوامل (ایرانی و اسلامی بودن) درخلق آن نقش محوری داشتند.

در تحقیق پیش رو نقش زیرساخت ها در توسعه گردش گری با تکیه بر زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که گردش گری صنعتی پر سود است و برای رشد آن در یک جامعه فرهنگ سازی رکن اصلی می باشد لازم است با ارتقاء سطح آگاهی مردم و ایجاد راهکارهای مناسب، شرایط را برای جذب و توسعه گردش گر فراهم کرد. هدف از این تحقیق شناخت نقاط ضعف و قوت در زمینه فرهنگ بومی مردم و رفتارهای اجتماعی مناسب به منظور توسعه گردش گری در ایران می باشد. تحقیق حاضر با هدف "بررسی نقش و تاثیر ایجاد زیرساخت ها در توسعه گردش گری با تاکید بر زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی در ایران" مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نظر نوع تحقیق کاربردی و از نظر روش تحقیق، مبتنی بر تحلیلی – توصیفی بوده و اطلاعات مورد نیاز آن با استفاده از ابزار گردآوری داده ها: کتابخانه ای و در عین حال، برخی مطالعات میدانی جمع آوری شده است. در این تحقیق با در نظر گرفتن موارد فوق و درک این مطلب که زیرساخت های گردش گری تاثیر سازنده ای بر توسعه مناسب گردش گری در ایران را دارد و سعی شده به بررسی و تحلیل نقش و تاثیر زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی در جهت توسعه گردش گری ایران بپردازد. جامعه آماری تحقیق را سه گروه سی نفره از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی و دانشجویان گردش گری در سه شهر مشهد، شیراز و سمنان تشکیل داده اند و در نهایت با توجه به استفاده از تکنیک علمی "تحلیل مسیر" و بررسی چهار پارامتر از زیرساخت ها، راهبردها و راهکارها مناسب در جهت توسعه گردش گری ایران ارائه شده است. تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که با توجه به توان ها و استعدادهای بالقوه گردش گری ایران، فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی می تواند به یک عامل موثر در توسعه گردش گری تبدیل شود که خود نیاز به برنامه ریزی جامع را ضرورت می بخشد. واژگان کلیدی: گردش گری- زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی- جامعه میزبان – ایران