چکیده در عصر اطلاعات، آموزش و پرورش انسان رشد یافته درتمامی جنبه ها(جسمانی، عاطفی، اجتماعی) و بر اساس معیارهای نوین تکلیفی است که نهاد آموزش و پرورش سنگینی آن را احساس می نماید، از آن جا که روش ارزشیابی سنتی (کمی)تمامی جوانب رشد و موانع آن را موردتوجه قرار نمی دهد، روش توصیفی طراحی گردیده که از مشخصه این نوع ارزشیابی، آن است که تا پایان فرایند یاددهی–یادگیری همگام با آموزش پیش می رود یعنی دانش آموز لحظه به لحظه که آموزش می بیندارزشیابی هم می شود. هدف ازاین تحقیق بررسی مبانی،اصول واهداف فلسفی ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی می باشد.تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و از طریق مطالعه کتابخانه ای و اسنادی انجام شده است، بخش عمده ای از یافته های تحقیق براساس توصیف رویکردهای فلسفی و سپس استنتاجات وتحلیل های فلسفی است. نتایجی که ازاین تحقیق به عمل آمده این است که ارزشیابی‎توصیفی یک الگوی جدید درارزشیابی نیست واین نوع ارزشیابی را نمی توان بااستنادبه ابزارهای سنجش موجود تعریف نموده وکیفی قلمداد کرد و نیز دراکثر کشورها و توسط هیچ یک ازمتخصصان الگوی جدیدی به نام ارزشیابی توصیفی در مدارس اجرانمی شود