راه کار های مختلفی برای برآورد میزان حوادث جهت تولید آخرین نسل از باریون های مدل استاندارد وجود دارد. موضوع ترکش کوارک سنگین اخیراً به طور وسیعی مورد بررسی قرار گرفته است. نظریه کرومودینامیک کوانتومی (qcd) به طور کلی یک تئوری مورد قبول در برهم کنش های قوی می باشد. نتایج محاسبه شده توسط این نظریه با داده های تجربی در توافق است. از طرفی مطالعه هادرون های سنگین نقش مهمی در توسعه و پذیرش احتمالی کوانتوم کرومودینامیک به عنوان نظریه اندرکنش های قوی دارد. در میان هادرون های سنگین، باریون های سنگین از اهمیت خاصی برخور دارند. داشتن توصیف دقیقی از آهنگ های تولید این هادرون های دو طعم سنگین می تواند کمک بسیار موثری برای سنجش آزمایشگاهی این ذرات باشد . برای رسیدن به این هدف ما نیازمند دانستن توابع ترکش این حالت ها می باشیم. ازمقایسه نتایج نظری به دست آمده از تولید ترکشی باریون های با دو طعم سنگین در مدل اختلالی کوارک- گلوئون با نتایج به دست آمده از مدل کوارک - دو کوارک به این نتیجه می رسیم که تصور یک باریون شامل دو طعم سنگین به صورت یک کوارک سبک و دو کوارک سنگین می تواند بسیار به واقعیت نزدیک باشد. با این فرض یک مسئله سه جسمی به یک مسئله دو جسمی تقلیل یافته و هم چنین از پیچیدگی محاسبات برای توابع ترکش و دیگرکمیات کاسته می شود. اولین گام در بررسی باریون های ? بادو طعم سنگین محاسبه ی توابع ترکش آن ها می باشد. این توابع می توانند به عنوان ابزار اولیه ای برای پیش بینی کمیت هایی مانند احتمال کل تولید، سطح مقطع پراکندگی، پهنای واپاشی و نیمه عمر ذرات نهایی تولید شده در پدیده ترکش به کار روند. به همین منظور توابع ترکش باریون های نرده ای با دو طعم سنگین ? ??_bbs،? ??_bbu ?,??_bcd ،?_bbd ،?? ??_(bcu ),??_bcs ،? ??_cbd ،? ??_cbs ،? ??_cbu ،?، ??_ccd ? ??_ccs و?_ccu در مدل کوارک – دوکوارک در مقیاس اولیه ترکش µ_0 محاسبه کرده و با استفاده از آن ها احتمال کل تولید (f.p) و مقدار متوسط پارامتر ترکش (?z? ) را برای هر یک از آن ها به دست آورده ایم. محاسبات ما بر نظریه ی دینامیک کوانتومی رنگ qcd ، استوار است. در کار حاضر تولید باریون های با دو طعم سنگین ? از طریق ترکش کوارک های c و b در مدل کوارک- دوکوارک مورد مطالعه قرار گرفته است. هم چنین اگرچه تولید برخی از این حالت ها نیازمند برخورددهنده های هادرونی پر انرژی مانند lhc است، اما امکان تولید بعضی دیگر از آن ها در برخورددهنده های هادرونی موجود مانند tevatron نیز وجود دارد.