در شیمی، حکاکی مولکولی یک تکنیک برای ایجاد حفره هایی با شکل نمونه در ماتریس پلیمری است که این جایگاه دارای یک حافظه ای از این مولکول های نمونه خواهند بود که بعداً از این ها به عنوان عوامل تشخیص مولکولی استفاده می شود [1]. این تکنیک بر سیستم مورد استفاده توسط آنزیم ها برای شناخت بستر استوار می باشد، که مدل قفل و کلید نامیده می شود. بسیاری از فرآیند های زیست حیاتی، از تشخیص بو گرفته تا ارسال پیام بین اعصاب و سلول های عضلانی بر یک چنین ترکیب قفل و کلیدی متکی هستند. برای چندین دهه، دانشمندان در تلاش برای درک این تداخل ها اغلب قفل ساز، جستجو برای کلید مناسب جهت گیرنده های خاص را ادامه دادند. در این کار، پلیمر حکاکی شده ی جدیدی به منظور جداسازی انتخابی یون روی سنتز گردید.سالیسیل آکریلات به عنوان یک لیگاند کئوردینه کننده ساخته شد و آنالیزهای ft-ir و nmr ساخت آن را تأیید کردند، در مرحله بعد کمپلکس آن با فلز روی بدست آمد و در نهایت آماده سازی پلیمر یون حکاکی شده با توجه به گروه های عاملی مناسب آن برای اهداف پلیمریزاسیون و کمپلکس سازی با موفقیت انجام گرفت. مونومر کمپلکس روی (ii) سالیسیل آکریلات ساخته شد و پلیمریزاسیون آن با اتیلن گلیکول دی متا کریلات و aibn به ترتیب به عنوان اتصال عرضی دهنده و آغازگر برای بدست آوردن پلی ( روی (ii) سالیسیل آکریلات- اتیلن گلیکول دی متاکریلات) انجام گرفت. برای خارج سازی یون روی از شبکه پلیمری از اتیلن دی آمین تترااستیک اسید 1/0 مولار استفاده گردید و بدین ترتیب پلیمر یون حکاکی شده بدست آمد. در ادامه به منظور آزمایشات دوباره گیراندازی یون روی، پلیمر خالی از یون در حضور محلول های بافر حاوی یون روی در ph های مختلف 2-7 قرار گرفت که در ph 75/5 پلیمر بالاترین جذب یون روی را داشت. مطالعات گزینش پذیری نیز در حضور یون های کادمیوم، نیکل، کبالت و روی به عنوان فلز هدف انجام گرفت که= 6 ph به عنوان نقطه بهینه مشخص گردید.