چکیده هدف پژوهش حاضر مقایسه سلامت روانی در بین سه گروه از مردان سالمند ورزشکار، فعال و غیر فعال بود. بدین منظور 150 نفر از مردان سالمند در قالب سه گروه ورزشکار، فعال و غیرفعال انتخاب و اقدام به تکمیل پرسشنامه های مربوطه نمودند. برای سنجش سلامت روان آزمودنیها از پرسشنامه سلامت روانی 28ghq- استفاده گردید. همچنین برای جداسازی افراد سالمند به دو گروه فعال و غیر فعال از پرسشنامه فعالیت جسمانی یال استفاده گردید و گروه ورزشکار نیز به طور جداگانه از افراد بالای 55 سال تیمهای پیشکسوتان رشته های مختلف ورزشی مورد سنجش قرار گرفتند. برای آزمون فرضیه های تحقیق و تعیین رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه گروه ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین سلامت روانی با سطح فعالیت بدنی در گروه ورزشکار و در خرده مقیاسهای افسردگی و اضطراب رابطه معنی داری وجود دارد(05/0?p)، درحالیکه بین سلامت روانی گروه فعال فقط با خرده مقیاس علائم جسمانی رابطه معنی دار مشاهده شد(05/0?p). همچنین در گروه غیرفعال، بین سلامت روانی و سطح فعالیت بدنی در خرده مقیاسهای اضطراب و افسردگی، رابطه معنی داری مشاهده شد(05/0?p). در مقایسه گروه ها، بین سلامت روانی و سطح فعالیت بدنی در هر سه گروه اختلاف معنی دار مشاهده شد، که این نتایج در خرده مقیاسهای اضطراب و کارکرد اجتماعی نیز مشابه بود(01/0?p). در خرده مقیاسهای علائم جسمانی و افسردگی، بین گروه فعال و غیر فعال و گروه ورزشکار و غیرفعال اختلاف معنی دار مشاهده شد(01/0?p)، اما بین گروه ورزشکار و فعال، اختلاف مذکور معنی دار نبود. نتایج حاصل از تحقیق پیشنهاد می کنند که برنامه های ورزشی متناسب با ویژگی های ساختاری و روانشناختی سالمندان، علاوه بر بهبود سلامت جسمانی سالمندان، باعث بهبود سبک زندگی و سلامت روانی آنها می شود.