هدف پژوهش حاضر دستیابی به روشی بود که ضمن افزایش بازده یک سیستم فتوولتاییک نسبت به سیستم رایج (ثابت)، تا حدودی از افزایش هزینه سیستم نیز جلوگیری کند. در این رابطه، با الهام از قوانین حاکم بر طبیعت، یک مدل برگرفته از الگوی فیبوناچی و فیلوتاکزی درختان ساخته شده و سلول های خورشیدی روی آن نصب گردیدند. ارزیابی ها و مقایسه مدل ساخته شده با مدل ثابت نشان داد که به ازاء بارهای صفر تا 100 اهمی، میزان توان و انرژی خروجی مدل درختی در ساعات ابتدایی و انتهایی روز بیشتر از مدل ثابت است. اما به دلیل اینکه تشعشعات خورشیدی در ساعات ابتدایی و انتهایی روز از لایه ضخیم تری از اتمسفر عبور می کند، لذا این افزایش در بازده چندان چشمگیر نبود (در حدود 5/7%).