بازالت های اشباع از سیلیس پیکره پیازه در جنوب شرق مریوان، شمال غرب پهنه زمین شناختی سنندج_ سیرجان، به سری ماگمایی تولئیتی اقیانوسی تعلق دارند. این سنگ ها به علت داشتن عدد منیزیمی بین 63 تا 72، سیلیس بین 8/46 تا 3/48 درصد، و نیکل105 تا 188 پی پی ام از نوع بازالت های غنی از منیزیم بوده و قابل مقایسه با ماگماهای اوّلیه می باشند. رفتار عناصر اصلی و کمیاب این سنگ ها، بیانگر تفریق اولیوین و عدم تفریق پلاژیوکلازها است. نبود آنومالی منفی برای عنصر نیوبیوم در نمودار های عنکبوتی این سنگ ها، بر ذوب بخشی منشاء یک گوشته تهی شده (depleted mantle) دلالت دارد. شیب نسبتاً پایین نمودار های عنکبوتی یا rees یا هر دو نشان دهنده بالا بودن نرخ ذوب بخشی در منشاء گوشته ای این سنگ هاست. بالا بودن ناچیز نسبت lrees/hrees [la/yb=1.39] تا [ce/yb=1.69]، بیانگر غنی شدن نسبی سنگ های منطقه از عناصر خاکی کمیاب سبک است. این موضوع به دلیل نرخ بالای ذوب بخشی در منشاء گوشته ای این سنگ هاست. روند مشاهده شده برای عناصر خاکی کمیاب، قابل مقایسه با روند مورب های نرمال (nmorb) است. پایین بودن نسبت liles/hfses ]مثلاً:[ rb/zr= 0.64 ,cs/nb= 8.9 و نیز پایین بودن نسبت lrees/hfses ]مثلاً: [ce/zr= 0.69 ,ce/nb= 4.74، ریفت اقیانوسی را به عنوان محیط تشکیل این سنگ ها پیشنهاد می کنند. آنومالی مثبت پتاسیم و استرانسیم در سنگ های این منطقه را می توان ناشی از تمایل ژئوشیمیایی این ماگماها به ماگماهای مورب غنی شده (emorb) دانست.