روشهای سنتی جمع آوری آبهای سطحی، پاسخگوی نیازهای امروز شهرها نیستند. این روشها، به طور معمول شامل اجرای کانالهای بتنی، با خصوصیات نفوذناپذیری و صیقلی بودن جداره ها و کف می باشند. در این روشها، برهم نهادگی رواناب، مشکلات سیلابی را افزایش می دهد، امکان جمع آوری آب پاکیزه را از بین می برد، بخشی از مقطع این کانالها توسط رسوبات پر می شود و در مواقع بارش شدید، آشغال ها و زباله ها، عملکرد هیدرولیکی آنها را کاهش می دهند. روشهای جایگزین بسیاری در دنیا مطرح شده که رویکرد کلی آنها، مدیریت محلی سیلاب و نزدیک شدن به شرایط طبیعی حوزه، قبل از شهرسازی و توسعه یافتگی است. در میان این روشها، روش آتلانتیس به دلیل تلفیق ابزارهای نفوذ و ذخیره، کارآمدی ویژه ای دارد. این روش، به طور کلی شامل اجرای لایه فیلتر در سطح و زهکشی رواناب سطحی به داخل این فیلترها و ورود آب جذب شده به داخل یک سری مجاری ساخته شده از جعبه های مشبک مقاوم و هدایت آن به سمت نقطه مورد نظر است. این روش در محدوده سرافرازان شهر مشهد، شبیه سازی شده است. مدلسازی حوزه آبریز و بارش و طرح آتلانتیس در نرم افزار epa swmm انجام شده است. روش ویژه بکار رفته در این مطالعه، مدل کردن سطح فیلترهای آتلانتیس با کمک مفهوم زیر حوزه و مدل کردن جسم فیلترها با کمک مفهوم سفره آب زیر زمینی می باشد. دو حالت اصلی برای احداث شبکه آتلانتیس پیش بینی شد. (شبکه بر اساس مقاطع با ابعاد طرح مصوب شهرداری و شبکه بر اساس اندازه مقاطع کانالهای خاکی موجود) نتایج بدست آمده از هر دو گزینه نشان می دهد، شدت موج سیلاب بیش از 40% کاهش و زمان تمرکز بیش از 70% افزایش دارد. بیش از 40 هزار مترمکعب آب تصفیه شده نیز در انتهای شبکه قابل ذخیره سازی می باشد. تحلیل هزینه های دو گزینه برای یک دوره 10 ساله، نشان می دهد گزینه دو (نسبت b/c 77/1) نسبت به گزینه یک (نسبت b/c 37/1) برتری اقتصادی دارد. و درنهایت اجرای این گزینه برای منطقه مورد مطالعه پیشنهاد شده است.