باکتری pseudomonas aeruginosa یکی از مهم ترین عوامل بیماری زا در عفونت های بیمارستانی به شمار می رود. به دلیل مقاومت p. aeruginosa به بسیاری از آنتی بیوتیک ها، عفونت های ایجاد شده توسط این باکتری اغلب به سختی درمان می شوند. یکی از راه های غلبه بر این مشکل استفاده از درمان ترکیبی است. در این مطالعه، اثر ضد باکتریایی نانوذرات اکسید روی جداگانه و توأم با آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، توبرامایسین و سیپروفلوکسازین علیه p. aeruginosaارزیابی شد. دو سویه از باکتری p. aeruginosa شامل یک ایزوله کلینیکی و p. aeruginosa atcc 9027 مورد استفاده قرار گرفت. فعالیت نانوذرات اکسید روی توأم با هر یک از آنتی بیوتیک ها از طریق محاسبه fici بررسی شد. سلول های باکتری در فاز لگاریتمی به غلظت های جداگانه یا توأم از نانوذرات اکسید روی و آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، توبرامایسین و سیپروفلوکسازین اضافه شد تا غلظت نهایی باکتری به cfu/ml 105 رسید. نمونه ها برای 24 ساعت در دمای ?c 37 انکوبه شدند و میزان رشد باکتری با اندازه گیری جذب در طول موج 630 نانومتر تعیین گردید. نمونه کلینیکی نسبت به نمونه استاندارد باکتری p. aeruginosa مقاومت بیش تری به نانوذرات اکسید روی و آنتی بیوتیک ها نشان داد. نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید روی توأم با سفتازیدیم و توبرامایسین علیه نمونه های استاندارد و کلینیکی باکتری p. aeruginosa به صورت سینرژیسم عمل می کند. اثر توأم نانوذرات اکسید روی و سیپروفلوکسازین علیه نمونه کلینیکی سینرژیسم و علیه نمونه استاندارد متمایل به سینرژیسم تعیین شد. باکتری staphylococcus aureus نیز توانایی کسب مقاومت به طیف وسیعی از عوامل ضد میکروبی را دارد که درمان عفونت های ناشی از آن را با مشکل روبه رو کرده است. به دلیل مقاومت بیش تر s. aureus به سفتازیدیم در مقایسه با آنتی بیوتیک های توبرامایسین و سیپروفلوکسازین، اثر توأم نانوذرات اکسید روی و سفتازیدیم علیه این باکتری، به عنوان یک باکتری گرم مثبت بررسی شد. نتایج نشان داد که نوع اثر توأم بین نانوذرات اکسید روی و سفتازیدیم علیه s. aureus، سینرژیسم است.