اپیوئید ها به عنوان موثرترین ضد درد های شناخته شده هستند که در سال های اخیر اثرات ضد التهابی آنها نیز گزارش شده است. نتایج حاصل از مطالعات نشان داده است که اپیوئید ها به جز اثر بر سیستم های درد و ضد دردی، سطوح برخی فاکتورهای بیوشیمیایی خون را نیز دستخوش تغییر می سازند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر مصرف حاد و مزمن مرفین بر برخی فاکتورهای سرمی و بیان ژن های گیرنده های اپیوئیدی مو و کاپا در سطح نخاع موش صحرایی نر در حضور و غیاب التهاب ناشی از کاراژینان است. تزریق مرفین به مدت هشت روز با دوز 10 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن باعث ایجاد تحمل به اثرات ضد دردی گردید. ایجاد التهاب با تزریق ماده ی التهاب زای کاراژینان 5/1% (لامبدا) به صورت کف پایی انجام شد. برای بررسی اثر هورمون های جنسی، گروه هایی از موش های صحرایی های نر گنادکتومی شده و سه هفته پس از جراحی تحت تزریق حاد و مزمن مرفین و نیز التهاب ناشی از کاراژینان قرار گرفتند. پس از استخراج rna و ساخت cdna، تکثیرcdna با استفاده ازپرایمرهای اختصاصی طراحی شده و حاصل شدن تک باند بر روی ژل الکتروفورزبا سایز مورد نظر، بررسی میزان بیان ژن با استفاده از ماسترمیکس سیبرگرین و دستگاه real time pcr صورت گرفت. مقایسه بیان ژن ها با روش ??ct صورت گرفت. سنجش فاکتورهای بیوشیمیایی گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، اوره و اسیداوریک با استفاده از کیتهای سنجش درمان کاو، انجام شد. نتایج مولکولی نشان داد که در کل التهاب ناشی از کاراژینان، و مصرف حاد مرفین موجب افزایش بیان گیرنده های اپیوئیدی مو و کاپا شده است.بعلاوه، مصرف حاد و مزمن مرفین در حضور التهاب ناشی از کاراژینان، موجب کاهش بیان گیرنده ها نسبت به گروهی که کاراژینان را به تنهایی دریافت کرده اند شده است ،نتایج نشان می دهدکه در کل گنادکتومی موجب کاهش اثرات حاد و مزمن مرفین در بیان ژن های مو وکاپا در حضور و عدم حضور التهاب شده است. نتایج سنجش فاکتورهای خونی نیز نشان داد که مصرف مرفین موجب افزایش سطوح گلوکز، کلسترول واوره خون شده در حالی که کارازینان یک نقش مهاری در اثرات مرفین بر این فاکتورها اعمال کرده است. عدم حضور هورمون های جنسی نیز موجب کاهش اثرات تیمارهای مختلف با مرفین در فاکتورهای خونی گروه های مختلف می شود. کلمات کلیدی: هورمون های جنسی، مرفین، التهاب، گیرنده های مو و کاپا، فاکتورهای بیوشیمیایی خون.