بیگانگی از جمله مسائلی است که ریشه ی انسانی دارد و در حوزه های مختلف مطرح گردیده اما تاکنون تعریف واحدی از آن ارائه نشده است. از نظر لغوی، بیگانگی به معنای تنفر، گریز، فرار، جنون و بی هنجاری است. هر یک از متفکران، دلایل مختلفی را برای بروز بیگانگی ذکر کرده اند اما هیچ یک، ساختار جامع و همه جانبه ای را برای آن ارائه نکرده اند. از این رو در این مطالعه سعی شده به ابعاد و تقسیم بندی های مختلف بیگانگی و آرای فلاسفه و جامعه شناسان و روانشناسان غربی و شرقی پیرامون این موضوع پرداخته شود، سپس انواع مختلف بیگانگی و موسیقی های مرتبط با آن در اشعار بلند حیدری و عبدالوهاب بیاتی بررسی شود. دلیل انتخاب این دو شاعر گرایش های سیاسی و اجتماعی موجود در اشعارشان و تبعیت از مکتب رئالیسم بوده است. نتایج بررسی ها حاکی از این است که از بین انواع بیگانگی، بیگانگی سیاسی، بیگانگی از دیگران و ازخودبیگانگی و بیگانگی اجتماعی و بیگانگی روحی در اشعار این دو شاعر نسبت به سایر انواع بیگانگی بارزتر است. بیگانگی سیاسی و بیگانگی از دیگران در اشعار بیاتی قوی تر از اشعار حیدری است و بیگانگی اجتماعی در قصاید حیدری پررنگ تر از قصاید بیاتی است و بیگانگی روحی تنها در اشعار حیدری موجود است و در اشعار بیاتی به چشم نمی خورد و ازخودبیگانگی در قصاید هر دو شاعر به یک نسبت وجود دارد.