هدف از انجام این پژوهش تاثیر درجات مختلف بازخورد خودکنترلی بر یک فعالیت زمانبندی نسبی بود.72 نفر از دانشجویان پسر شهید چمران به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در 6 گروه با درجات خودکنترلی 0%، 25%، 50%، 75%، 100% و گروه کنترل(بدون دریافت بازخورد)، قرار گرفتند که دامنه سنی آنها 25-19 سال بود. در این تحقیق شرکت کنندگان در یک تکلیف زمانبندی با انگشت سبابه دست راست به ترتیب دکمه های 4-8-6و2 بخش شماره ای صفحه کلید کامپیوتر را فشار می دادند. هدف حرکت این بود که فاصله زمانی بین فشردن کلیدها به ترتیب 300-600و450 هزارم ثانیه باشد، خطای حرکت مجموع تفاوت مطلق بین زمان حرکت هدف و زمان حرکت و زمان حرکت واقعی در هر بخش، بود. روز پیش آزمون، مرحله پیش آزمون اکتساب و پیش آزمون انتقال انجام شد. در مرحله انتقال زمان مطلق(زمان کل را 5/1 برابر کردیم) تغییر یافت. آزمون های یادداری و انتقال با یک روز تاخیر و بدون بازخورد بود. حرکت در فاز یادداری مشابه اکتساب بود اما در فاز انتقال، زمان بین بخشهای حرکت 5/1 برابر شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss 18 و به روش tهمبسته، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون پیگردی lsd صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد عملکرد همه گروه ها بجز گروه کنترل (بدون بازخورد) در مرحله اکتساب، عملکرد همه گروه ها بجز گروه 0% خودکنترلی و گروه کنترل (بدون بازخورد) در مرحله یادداری، عملکرد همه گروه ها جز گروه 100% خودکنترلی باعث بهبود در مرحله انتقال بهتر شده است. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که گروه ها با درجات مختلف بازخورد خودکنترلی با گروه کنترل در مرحله اکتساب و یادداری تکلیف زمانبندی نسبی تفاوت معناداری دارند. اما در فاز انتقال تفاوت معناداری وجود نداشت. واژگان کلیدی: بازخورد خودکنترلی، آزمون یادداری، آزمون انتقال