تغییر و توسعه در جوامع امروزی، ساختمان های موجود را نیز تحت تاثیر قرار داده و فرسودگی و زوال آن ها را به دنبال داشته است. در این شرایط این امر عادی است که کاربری اولیه پاسخگوی شرایط فعلی نباشد. بنابراین امکان بهسازی و استفاده مجدد با کاربری احیانا متفاوت در جهت انطباق پذیری با شرایط و نیازهای جدید مطرح می گردد. علاوه براین مسائل زیست محیطی نیز امروزه منجر به تغییرات گسترده آب و-هوایی گشته است که تقربیا 40% از سهم این مشکلات به ساختمان ها مربوط می شود. با این دید بیشتر مهندسان و طراحان بر طراحی و ساخت ساختمان های جدید با دید پایداری متمرکز گشته اند. اما مسئله پایداری خود دو جنبه دارد: یکی طراحی ساختمان های پایدار، دیگری بهبود وضعیت ساختمان های موجود. بنابراین این پرسش مطرح می گردد که: ضرورت توجه به ساختمان های موجود در چیست؟ شیوه برخود با ساختمان های موجود جهت تطبیق با شرایط جدید چه می باشد؟ و چگونه مسئله انطباق پذیری ساختمان های موجود با توسعه پایدار ارتباط پیدا می کند؟ در این رساله ضمن بررسی تئوری های موجود در زمینه انطباق ساختمان ها، علل و عوامل نیاز به انطباق پذیری مورد بحث قرار گرفته و با روش تحقیق همبستگی و تکیه بر مدل های تصمیم گیری به تعیین پتانسیل استفاده مجدد از ساختمان های صنعتی موجود در منطقه 4 شیراز پرداخته و در نهایت ضمن بیان راهکارهایی در جهت بهسازی، طرح استفاده مجدد از سایت کارگاه مبل سازی در این منطقه ارائه شده است.