نظریه ی وحدت وجود از عمیق ترین دستاورد های عرفان و یکی از دیریاب ترین اندیشه های بشری در طول تاریخ بوده که با تقریر های گوناگون تبیین گردیده است. از آنجا که این مسأله زیر بنای بسیاری از مباحث عرفانی است عرفا بیش از هر موضوع دیگری به آن پرداخته اند. ارباب وحدت وجود بر این باورند که حقیقت مطلق گرچه به صورت اشخاص و افراد مختلف ظاهر می شود ولی در کنه ذات خود واحد است. بر این اساس جهان امری غیر واقعی است و همه ی وقایع ذهنی و مادی اموری موهوم و در حکم عدم اند. این اندیشه در جهان اسلام و سرزمین هند از سابقه ای بس کهن برخوردار است. از این رو بنا به ضرورت موضوع در رساله ی حاضر به بررسی و مقایسه ی عقاید وحدت وجودی شنکره بانی مکتب هندی ادویته ودانته با آرا و نظرات شبستری عارف مسلمان و سراینده ی منظومه ی گلشن-راز پرداخته می شود. آنچه در خور توجه است این است که با وجود اینکه این دو عارف فرزانه متعلق به دو سنت دینی و عرفانی متفاوت هستند ولی عقاید آن ها در باب خدا شناسی، انسان شناسی و جهان شناسی از بسیاری جهات قابل تطبیق با یکدیگرند. بر این اساس فصل اول این رساله شامل کلیات و همچنین مروری بر تحقیقات در زمینه مورد بحث می باشد. فصل دوم به موضوعاتی از قبیل عرفان اسلامی، معرفی شبستری، دین هندو، معرفی شنکره، وحدت وجود و... می پردازد. در ادامه در فصل های جدا گانه مباحث مرتبط از دیدگاه این دو عارف مورد کاوش قرار گرفته و در نهایت به مقایسه و مقارنه عقاید این دو عارف بر اساس نسبت های قیاس پذیر پرداخته شده است.