منطقه مورد مطالعه در 20 کیلومتری شمال و شمال شهرستان اهر، شمال غرب ایران، ما بین طول های جغرافیائی ?20 ? 4 °47 تا ?49 ? 9 °47 شرقی و عرض های جغرافیایی ?44´35 °38 تا ?25 ?38°38 شمالی واقع شده است. این منطقه در تقسیم بندی زمین شناسی ایران در زون ایران مرکزی قرار می گیرد. توده های نفوذی مورد مطالعه به سن الیگوسن به داخل سنگ های آهکی کرتاسه و سنگهای آتشفشانی ائوسن موجود در منطقه تزریق شده است. بر اساس بررسی های پتروگرافی ترکیب اصلی این توده گرانیتوئیدی گرانودیوریت، کوارتزمونزونیت، سینیت، مونزودیوریت، دیوریت، گابرو و گابرو- دیوریت می باشد. توده گابرویی توسط دایک کوارتزدیوریتی قطع شده است، درحالی که توده گرانودیوریت و کوارتزمونزونیت توسط دایک های آپلیتی با ضخامت کم قطع شده است. کانی های اصلی تشکیل دهنده گرانودیوریت فلدسپار پتاسیم، کوارتز و پلاژیوکلاز، بیوتیت و آمفیبول می باشند. بافت اصلی سنگ گرانولار، پرتیت و پگماتیتی است. کوارتزمونزونیت شامل پلاژیوکلاز، کوارتز، فلدسپار پتاسیم و آمفیبول می باشد. بافت اصلی سنگ گرانولار و پرتیت می باشد. توده سینیتی عمدتاً از ارتوز پرتیتی تشکیل شده است. اصلی ترین کانی فلسیک در مونزودیوریت پلاژیوکلاز می باشد، که عمدتاً به اپیدوت تبدیل شده و اصلی ترین کانی فرومنیزین در آن آمفیبول است. نفوذ و جایگیری توده گرانیتوئیدی در سنگ های آهکی و پلیتی کرتاسه باعث تشکیل سنگ های دگرگونی مجاورتی و اسکارن شده است. تشکیل اسکارن در محدوده مورد مطالعه همراه با کانه سازی آهن و مس بوده است. کانه های مورد مشاهده شامل هماتیت، مگنتیت، کالکوپیریت، پیریت از نوع هیپوژن و کانه های کوولیت، گوتیت، هماتیت مارتیتی، مالاکیت و آزوریت از نوع سوپرژن می باشند. علاوه بر اسکارن زایی در منطقه چندین رگه سیلیسی حاوی سولفیدهای مس و آهن، نیز تشکیل یافته اند که همانند اسکارن موجود تحت تاثیر فرایندهای سوپرژن نیز قرار گرفته اند. ماگمای مولد توده گرانیتوئیدی منطقه مورد مطالعه کالک آلکالن بوده، توده مزبور i-type بوده و از نظر شاخص اشباع از آلومین در محدوده متاآلومینوس واقع می شود. نمودار ree نرمالیزه شده به کندریت غنی شدگی lree ها نسبت به hreeها را نشان می دهد که بیانگر پدیده تفریق می باشد. تهی شدگی عناصر tnt نیز میتواند بیانگر تاثیر آلایش پوسته ای ویا ویژگی مرتبط با فرورانش باشد. بررسی مطالعات آنالیز نقطه ای بیوتیت نشان می دهد، ترکیب میکا ها از نوع بیوتیت های سیدروفیلیتی می باشند. بیوتیت های مورد مطالعه از نوع اولیه بوده و نشان دهنده ماگماهای کالک آلکالن می باشند. آمفیبول ها نیز دارای ترکیب منیزیوهورنبلند و اکتینولیتی (نوع کلسیک) هستند. گارنت های توده اسکارنی گاودل، بر اساس مطالعات آنالیز نقطه ای از نوع آندرادیت می باشند. بررسی های پتروگرافی توده اسکارنی نشان دهنده عدم وجود ولاستونیت است، که بیانگر تشکیل اسکارن گاودل در محدوده دمایی 450 تا 550 درجه سانتی گراد می باشد.