بعد از جنگ جهانی دوم، ایران دچار تغییر و تحولات شگرفی شد که نقاشی هم از این امر مستثنا نبود. از آغاز دهه ی 20 نقاشی نوگرا شروع به رشد کرد. یعنی زمانی که غرب وارد دنیای مدرن شده بود و چندین سال از آن گذشته بود. هنرمندان ایران در این زمان جذب کار هنرمندان غرب و جهان بینی غرب شده بودند اما این جریان در ایران متناسب با شرایط فرهنگی، خواستگاه اصلی خودش صورت نگرفت. تاسیس دانشکده هنرهای زیبا در تقویت این مسئله نقش زیادی داشت و باعث آشنایی هر چه بیشتر با هنر غرب شد. بعد از آن با برپایی بی ینال ها دوره ی جدیدی در هنر معاصر ایران آغاز شد. با شروع دهه ی 40 موج جدیدی در نقاشی ایران به وجود آمد. با تاسیس هنرکده ی هنرهای تزیینی نقاشان با هنرهای تزیینی و عامیانه قدیمی آشنا شدند و با ترکیب آن ها با تکنیک های مدرن به زبان تجسمی نو دست یافتند. این آثار در بی ینال سوم با نام سقاخانه به رسمیت شناخته شدند.