چکیده شاهنامه بی گمان از سرچشمه های فرهنگ باستانی ایرانی است که خود از اسطوره ها و تاریخ نوشته ونانوشته ی ما حکایت می کند . این اثر حماسی گران سنگ از دلاوری ها ، آیین ها و همه ی لایه های گونه گون زندگی اجتماعی ایرانیان از « دوره های ابتدایی » بخشی از روشنای تاریخی روایت ها دارد . به همین روی شاهنامه و فردوسی پیوسته آشکار و پنهان در نزد ایرانیان جایگاه کم نظیری داشته است. در این میانه ها مردمان بختیاری به سبب ذات و طبیعت خویش شاهنامه و پهلوانان شاهنامه را دوست داشته اند و با متن زندگی خود حتی در نام گذاری فرزندان خود ، ترکیب کرده اند . می توان گفت که نوع زنذگی این مردمان در ستیزی که با سختی های طبیعت ، دشمن ، آداب وآیین های زیستی دارند، آن ها را به فضای حماسی شاهنامه می کشانده است و برای آن که این اثر ملی که هویت هر ایرانی است، در خون و پوست فرزندانشان جایگیر شود ، آن را به عنوان یکی از متن های اصلی در آموزش علمی و عملی به کار می گرفته اند و از این روی است که امروزه آن کودکان دیروز و پیران کهنسال امروز شاهنامه ( به ویژه جنگ های رستم ) را از بر دارند و به مناسبت با آهنگی خاص بر زبان می رانند . بدین گونه شاهنامه نه تنها روح دلیری و جنگاوری را در پیکر آنان می پروراند بلکه دانایی و راست روشی را در روان آنان ساری و جاری می سازد . این پژوهش (پایان نامه) که به بررسی بازتاب شاهنامه در فرهنگ عامه ی بختیاری اختصاص دارد در هفت فصل تدوین شده است و از آنجایی که اساس این پژوهش کتابخانه ای بوده، در مواردی هم به صورت میدانی و در همنشینی با ادب دوستان بختیاری یادداشت برداری شده است. در اجرای پژوهش مرحله های زیر مدّ نظر قرار گرفته است: 1- تعریف ادب و فرهنگ بختیاری و آمیختگی با اساطیر ایرانی ؛ 2- بررسی مختصری از شاهنامه و فردوسی و آداب و رسوم آمیخته با آن ؛ 3- پژوهشی در آداب و رسوم کهن شاهنامه ی فردوسی موجود در فرهنگ بختیاری .