در سال های اخیر یکی از راهکارهای بهینه سازی مصرف آب در گیاهان زراعی و تولید محصولات با درآمد حداکثر تحت شرایط کمبود آب، استفاده از کم آبیاری بوده است. در این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کم آبیاری و اعمال اسید هیومیک بر عملکرد گندم (رقم میهن) از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار استفاده شده است. فاکتورها عبارتند از رژیم آبیاری در چهار سطح (25، 50، 75 و 100 درصد تبخیر از تشت) از مرحله سنبله رفتن تا مرحله رسیدگی دانه و اعمال کود آلی اسید هیومیک در سه سطح (0، 150 و 300 میلی گرم در لیتر) به همراه آب آبیاری در ابتدای مرحله رشد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد اثر رژیم آبیاری بر ارتفاع ساقه، وزن دانه و شاخص برداشت در سطح یک درصد معنی دار است و اثر متقابل رژیم آبیاری و اسید هیومیک بر عملکرد بیولوژیک در سطح پنج درصد معنی دار است. مقایسه میانگین ها به کمک آزمون دانکن نشان داد با کاهش آب آبیاری از 100% به 75% وزن دانه کاهش معنی داری ندارد. همچنین با کاهش 50% آب آبیاری، وزن دانه از 5/14 گرم به 03/11 گرم در هر گلدان کاهش یافت که افت 23% را نشان می دهد. بررسی اثرات متقابل نشان می دهد تاثیر اسید هیومیک و آبیاری تواماً در برخی سطوح موجب افزایش عملکرد بیولوژیک می شوند به طوری که عملکرد بیولوژیک در آبیاری 25% و 100% با افزایش میزان اسید هیومیک افزایش می یابد اما این افزایش در آبیاری 50 و 75 درصد مشاهده نمی شود. تاثیر اسید هیومیک بر سایر پارامترهای عملکردی در سطح 5% معنی دار نبود. سطوح مختلف آبیاری اثر معنی داری در سطح 1% بر شاخص برداشت داشتند. سطح آبیاری 25% اختلاف معنی داری در سطح 5% با سطح آبیاری 50% داشت ولی سطوح دیگر آبیاری اختلاف معنی داری با هم نداشتند. همچنین اگر آبیاری را از 100% به 75% کاهش دهیم، افتی در شاخص برداشت مشاهده نمی شود.