هدف از این پژوهش، بررسی و کشف چگونگی و ساختار ارتباط بین شناخت ها، هیجانات و رفتارهای انسانی از دیدگاه علامه طباطبایی (رحمه الله علیه) می باشد. در یک نگاه سیستمی و کلان، می توان انسان را دارای اجزاء مرتبط به هم دانست که هدفی برای آن در نظر گرفته شده است و لازمه رسیدن به آن هدف، ارتباط مناسب و متناسب این اجزاء می باشد. در ابتدا می باید به ارتباطات موجود در ساحت نفس و مقدمات ایجاد این ارتباطات و نتایج حاصل از آن، توجه و اشاره نمود. در مرحله بعد می بایست به بررسی این موضوع پرداخت که چه عوامل و موانعی باعث پدید آمدن چرخه ای معیوب و رسیدن انسان و نظام نفسانی او به عملی باطل و سرنوشتی ناپسند می گردد و در نهایت به این بحث توجه نمود که چه مقدماتی می توانند به بهبود چرخه ساحت های نفس و رسیدن بهتر به اهداف کمالی و رفع موانع ارتقاء و ثمردهی نفس کمک نمایند. در این رساله با استفاده از آثار علامه طباطبایی خصوصا تفسیر قویم المیزان و با روش کتابخانه ای و تحلیلی، به تبیین این رابطه ها و عوامل تاثیر گذار بر بهبود یا تخریب آنها پرداخته شده است و در نوع خود تحقیقی پایه ای و بنیادین محسوب می شود. این پژوهش، که با نگاهی میان رشته ای در بین مباحث اخلاقی، روانشناسی و فلسفی، به تبیین نظام اخلاقی اسلام و جایگاه مفاهیم مختلف اخلاقی در این نظام پرداخته است، کوشیده تا مقدمه ای علمی برای رسیدن فرد و اجتماع به نظام و الگوی صحیح و هدفمند اخلاق اسلامی فراهم نماید. نتیجه عمده و حاصله از این پژوهش، نشان دادن نوعی الگو و هندسه منظم از ارتباطات مختلف قوای نفس و نظام کار آمد، برای نیل به اخلاق حسنه اسلامی با استفاده از آراء و اندیشه های علامه طباطبایی است که در فصل سوم به تبیین آن پرداخته شده است.