وقوع آبشستگی موضعی در اطراف پایه ها یکی از دلایل عمده ی عدم پایداری پل ها می باشد. به این ترتیب ارائه روش های مناسب به منظور کنترل و کاهش عمق آبشستگی از مسائلی است که بسیار مورد توجه بوده است. فرموله کردن مدل های ریاضی که بتواند به دقت فرآیند آبشستگی را بررسی کنند و ابعاد هندسی حفره آبشستگی را تخمیین بزنند، بسیار مشکل می باشد. بنابراین در این مطالعه آزمایش هایی روی پایه های پل در یک فلوم به طول 22 متر، عرض77/0 متر و ارتفاع 60/0 متر واقع در آزمایشگاه هیدرولیک دانشکده عمران دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شده است. روش های مختلفی برای کنترل و کاهش آبشستگی اطراف پایه های پل پیشنهاد شده است. در مطالعه حاضر اثر استفاده از آستانه در کاهش آبشستگی اطراف تک پایه و زوج پایه پل استوانه ای در شرایط آب صاف، در رسوبات چسبنده مورد بررسی قرار گرفته است. آستانه در پایین دست پایه ها قرار داده شده و میزان اثر بخشی آن بر کاهش آبشستگی با تغییر فاصله بین پایه و آستانه مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای آزمایشات، از دو پـایه مدور با قطرهای 60 و 75 میلی متری برای تک پـایه و از یک قـطر پایه 60 میـلی متری برای زوج پایه کنار هم، عمود بر جهت جریان استفاده شده است. نتایج نشان داد که هر چه آستانه به پایه نزدیک تر شود تاثیر آن بر کاهش آبشستگی اطراف پایه پل بیشتر می شود. به طوری که قرارگیری آستانه در فاصله صفر از پایه در پایین دست آن بهترین حالت بوده که سبب کاهش حدود 26% در عمق آبشستگی و 61% در حجم آبشستگی می شود.