چکیده سازنده گرایی رویکردی است که در سال های اخیر بسیار به آن توجه شده است و در آموزش و پرورش نیز نقش بسزایی دارد. یادگیری در این رویکرد از طریق تجربه ی مستقل دانش آموزان حاصل می شود و لذا برای فعالیت و تجربه شخصی دانش آموز اهمیت خاصی قائل است. از این رو تاثیر این رویکرد در یادگیری و به تبع آن در تدریس بسیار مهم تلقی می شود.هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان گرایش دبیران متوسطه شهر بیجار به رویکرد سازنده گرایی در آموزش است. جامعه آماری شامل کلیه دبیران متوسطه شهر بیجار که شامل 170 نفر مرد و 95 نفر زن می باشد حجم نمونه 165 نفر می باشند که با توجه به جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان برآورده شده است. و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شده اند. نمونه آماری شامل 105 نفر مرد و 60 نفر زن می باشد. همچنین 4 سوال فرعی مطرح شده که با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته این سوال ها مورد بررسی قرار گرفته اند و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های آمار توصیفی که شامل: فراوانی، نمودار، درصد، میانگین و آزمون ناپارامتریک مجذور کا یا خی دو استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داده است که دبیران متوسطه شهر بیجار تا حد زیادی به استفاده از این رویکرد در آموزش گرایش دارند. مهمترین یافته های این پژوهش بیانگر آن است که: • دبیران متوسطه شهر بیجار با اهداف خود جوش در تدریس کاملا" موافق هستند. • دبیران متوسطه شهر بیجار تا حد زیادی بر ساختن دانش توسط یادگیرنده تأکید دارند. • دبیران متوسطه شهر بیجار تا حد زیادی بر رویکرد تعاملی در روش تدریس تأکید دارند. • دبیران متوسطه شهر بیجار تا حد زیادی بر رویکرد ارزشیابی اصیل در تدریس تأکید دارند. واژگان کلیدی: دبیران- سازنده گرایی- آموزش