در روشهای مقاومت ویژه با بکارگیری چشمه ای با ابعاد معین و کنترل یافته نتایج کمی حاصل می شود. در کلیه این روشها از چشمه مصنوعی جریان استفاده می کنند، سپس پتانسیل ها را در الکترودهای دیگری در مجاورت شارش جریان اندازه گیری می کنند. روشهای ژئوالکتریک به طور رایج در حل مسائل مهندسی از قبیل زمین شناسی، هیدرولوژی، ژئوتکنیکی و کارهای محیطی بکار می روند. تشخیص گسل در مناطق آبرفتی بدون انجام عملیات ژئوفیزیکی غیر ممکن است. هدف این مطالعه شناسایی گسلها و سازندهای حاوی آب با روش مقاومت ویژه الکتریکی است. در منطقه علیشار ساوه از روش سونداژ زنی مقاومت ویژه با آرایه شلومبرژر استفاده شد. در راستای این هدف تعداد 60 سونداژ الکتریک با آرایه شلومبرژر در راستای هشت پروفیل ژئوالکتریک اندازه گیری گردید. منحنی های هر سونداژ با برازش با منحنی های استاندارد و با کمک اطلاعات زمین-شناسی تفسیر شدند. با این روش عمق و مقاومت ویژه لایه های زیر هر نقطه ی اندازه گیری برآورد گردیده است. برای بهبود نتایج تفسیر، معکوس یک بعدی با استفاده از نرم افزار res1dinv تهیه شد، و عمق و مقاومت ویژه های حاصل از برازش، به عنوان مدل اولیه در نظر گرفته شد. مقاطع حاصل از وارون یک بعدی با مقاطع حاصل از سر منحنی های استاندارد مقایسه شد. از این مقایسه و با توجه به مقاله اف نیگن]20[ نتیجه گرفته شد که در مناطقی که دارای پیچیدگی زمین شناسی است وارون یک بعدی ناکارآمد است. برای داشتن تصویر مناسب از ساختارهای زیر سطحی شبه مقاطع دو بعدی با نرم افزار res2dinv تهیه شد و در نهایت در پروفیل ها کارستهای آب دار، گسل خوردگی و مرز سازندها با توجه به زمین شناسی منطقه، شناسایی و تعیین گردید.