استفاده از سوخت هیدریدی در رآکتور به عنوان سوخت هسته ای، منجر به کاهش چشمگیر دمای سوخت و به تبع آن کاهش انتشار گازهای حاصل از شکافت که خود منجر به کاهش تورم ایجاد شده در سوخت در زمان کار آن می شود. در این تحقیق فاصله بین سوخت و غلاف بوسیله فلز مذاب پر شده و از برنامه mcnpx 2.6 به منظور محاسبه discharge burn-up استفاده گردید. دو نوع سوخت هسته ای اکسیدی و هیدریدی در دو نوع رآکتور با میله های سوخت استوانه ای و حلقوی بارگذاری شده و در مجموع برای چهار نوع رآکتور متفاوت محاسبات انجام شده است. خروجی های حاصل با نتایج کدهای wims و citation برای سوخت-های معمولی uo2و fsar نیروگاه بوشهر مقایسه و صحت سنجی انجام گردید. همچنین دانسیته اتمی محصولات شکافت اعم از اکتنید و غیر اکتنید که دارای اهمیت در مباحث دینامیک رآکتور می باشند نیز محاسبه شده است. این نتایج حاکی از آن است که با وجود کمتر بودن چگالی اورانیوم در سوخت هیدریدی discharge burn-up بیشتری نسبت به سوخت معمولی uo2 دارد وbu برای سوخت های هیدریدی پس از مدت زمان 65 روز تحت تابش قرار گرفتن سوخت به مقدار mwd/kg u 3000 می رسد.