یکی از بخش های مهم مطالعات هیدرولوژی منابع آب، بویژه طرح های سد سازی، برآورد pmf است. حداکثر سیل محتمل سیلابی است که در اثر حداکثر بارش محتمل و در نتیجه حداکثر دبی روزانه و لحظه ای با دوره بازگشت معین اتفاق می افتد. در نتیجه برمبنای برآورد pmf می توان ایمنی سد و سایر سازه های مربوطه راطی دوره بهره برداری تضمین نمود. همچنین از این روش می توان جهت محاسبه و برآورد رواناب سحطی و میزان دبی رودخانه ها ، به منظور بررسی منابع آبهای زیرزمینی و تاثیر بارش های شدید و حداکثری برمنابع آب های زیرزمینی استفاده می شود. در این تحقیق برآورد pmp حوضه های آبریز استان تهران به روش آماری به دو روش مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا داده های سازمان هواشناسی مربوط به ایستگاه های سینوپتیک جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد. سپس حداکثرهای بارش برای هر ایستگاه با دوره زمانی 17 تا 30 سال جهت برآورد حداکثر بارش محتمل انتخاب و میانگین و انحراف معیار داده ها محاسبه گردید. در روش آماری پس از جمع آوری اطلاعات مربوطه طی انجام عملیاتی pmp نقطه ایی برای هر یک از ایستگاهها به روش هرشفیلد (1) و (2) برآورد گردید. درنتیجه حداکثر بارش محتمل بدست آمده از طریق روش اول هرشفیلد 279 میلیمتر برای ایستگاه آبعلی و حداقل آن 197.8 میلیمتر مربوط به ایستگاه دوشان تپه می باشد. همچنین براساس روش دوم هرشفیلد بیشترین pmp محاسبه شده 92.5 میلیمتر مربوط به ایستگاه شمال و کمترین آن 67.85 مربوط به دوشان تپه می باشد. این مقدار بارش، تاثیر بسزایی در افزایش منابع آبهای سطحی و زیرزمینی در سطح استان تهران خواهد داشت.