هوره آوازه سنتی است که از دیرباز به عنوان یکی از مزامیر باستانی در ستایش اهورامزدا بوده است. اهوره پاره نخست اهورا مزدا است . هنر هوره محملی برای حفظ و نگهداری اشعار عامیانه بوده و ادبیات زیبا و دلنشین یک مرز و بوم را از نسلی به نسل دیگر انتقال داده و حفظ نموده است و یکی از عوامل زنده نگه دارنده زبان ها و گویش های محلی است. هوره نوای دلنشین و زیبایی است که هوره خوانان با تکیه بر ارزش های قومی و قبیله ای خویش سعی می کنند که یک نظام ارزشی را در اذهان زنده نگه دارند، آواز هوره اغلب توسط مردان صورت می گیرد و دارای مقام های مختلفی همچون غریبی، دو دنگگی، ارکوازی- کوهستانی- باریه- زمزمه، ئیوار و خیال و ... می باشد. از هوره خوانان متاخر می توان اولعزیز (عبدالعزیز) و علی نظر و از هوره خوانان متقدم می توان صید قلی کشاورز و ابراهیم حسینی را نام برد. محتوای شعری اشعار هوره و مور ، مضامینی اخلاقی، حماسی، اجتماعی و فرهنگی است هدف از این تحقیق بررسی، شناخت و تحلیل مردم شناختی محتوای اشعار کردی در آواز سنتی هوره و مور بوده است که نگرش مردم شناسانه هوره خوانان به مسائلی چون- فرهنگ و رسوم، ارزش های انسانی و اخلاقی و اجتماعی و همچنین ارزش های دینی مشخص برای پژوهشگر محقق باشد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که تجانس مردم با نوع ارزش هایی که در اشعار آواز هوره و مور وجود دارد باعث شده است که این آوازها به عنوان میراثی گرانبها زنده نگه داشته شوند. در این پژوهش از روش کتابخانه ای و اسنادی و مشاهده میدانی و مصاحبه با هوره خوانان و مور خوانان استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که اشعار هوره و مور برایند زندگی اجتماعی افراد شامل زندگی شخصی، عشق ، مسائل اجتماعی و حوادث و اتفاق های تاریخی منطقه نظیر جنگ های طایفه ای می باشد. بیشترین ابیات زیبای هوره و مور فولکلور بوده و قدرت شعری بهترین نماد و ویژگی برای یک هوره و مور قابل قبول به شمار می رود. نقش آواز همپای قدرت شعری در این هنر به چشم می خورد. واژگان کلیدی: هوره، مور، سوگ، سور، آواز مقامی، ایلام